YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/1847
KARAR NO : 2023/8710
KARAR TARİHİ : 20.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/101 E., 2015/160 K.
SUÇ : Köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Suçta zarar gören ve davaya katılma hakkı bulunan şikayetçi Hazine’nin mahkemece katılma talebi kabul edilmemiş ise de; gerekçeli kararın tebliği üzerine hükmü temyiz ettiği ve 5271 sayılı Kanun’un 260 ıncı maddesi birinci fıkrası uyarınca yasa yollarına başvurma hakkı bulunduğu anşılmakla, şikayetçi kurumun 5271 sayılı Kanun’un 237 nci maddesi ikinci fıkrası uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu, ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Gündoğmuş Cumhuriyet Başsavcılığının 22.10.2015 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.

2. Gündoğmuş Asliye Ceza Mahkemesinin 09.12.2015 tarihli kararı ile sanığın köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz suçundan beraatine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan vekilinin temyiz isteği, suçtan zarar gören Maliye Hazinesi davadan haberdar edilmeden ve davaya katılma olanağı sağlanmadan usul ve yasaya aykırı karar verildiğine,
2. Cumhuriyet savcısının temyiz isteği, sanığın meraya ev yaptığı ve kullandığı zaman aralığının 30.03.2014 tarihinden önce olmasına rağmen bu konudaki ihbarın ve tanzim edilen iddianamenin bu tarihten sonrası olması sebebiyle beraat kararı verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.

III. GEREKÇE
1. Sanığın yargılama konusu eylemi için, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesinin ikinci fıkrası uyarınca belirlenecek cezaların türü ve üst haddine göre aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.
2. 5237 sayılı Kanun’un 67 nci maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi uyarınca zamanaşımı süresini kesen son işlemin 22.10.2015 tarihli iddianame tarihi olduğu ve bu tarihten, temyiz incelemesi tarihine kadar 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş olduğu belirlenmiştir.

IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Gündoğmuş Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.12.2015 tarihli kararına yönelik katılan vekilinin ve Cumhuriyet savcısının temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.11.2023 tarihinde karar verildi.