YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/1403
KARAR NO : 2023/3978
KARAR TARİHİ : 31.05.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkumiyet
Hükümlünün yokluğunda verilip 19.12.2011 tarihinde tebliğ edilen karara karşı, karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 310 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 31.01.2022 ve 04.11.2022 tarihlerinde infaz durdurma ve eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz isteğinde bulunduğu anlaşılmıştır.
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Merzifon Cumhuriyet Başsavcılığının 07.01.2003 tarihli iddianamesi ile firar suçundan dava açılmıştır.
2. Merzifon 1.Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.07.2003 tarihli kararı ile firar suçundan 1 yıl 20 gün hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilmiş temyiz edilmeden 03.10.2003 tarihinde kesinleşmiştir.
3. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) yürürlüğe girmesi nedeniyle Mahkeme tarafından lehe-aleyhe Yasa değerlendirmesi yapılması amacıyla resen dosya yeniden ele alınıp, Merzifon 1.Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.12.2011 tarihli kararı ile hükümlü hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 5 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Hükümlünün infaz durdurma ve eski hale getirme talebiyle birlikte, temyiz isteği; cezaevi aracılığıyla kendisine yapılan tebligatın usulüne uygun olmadığıne, bu nedenle temyiz hakkını kullanamadığına, infazın durdurularak temyiz hakkının verilmesine, ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
İncelemeye konu olay; Merzifon Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda hükümlü olarak bulunan hükümlünün 27.12.2002 tarihinde yapılan kontrolde bulunamaması, firar etmiş olması ve daha sonra yakalanması iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
1. Temyiz süresinin geçmesinden doğan sonuçları ortadan kaldırmak üzere başvurulan eski hale getirme talebiyle ilgili olarak değerlendirme yapma ve karar verme yetkisinin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 42 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca Yargıtay’a ait bulunmasına rağmen, yerel Mahkeme’ce bu istemle ilgili olarak verilen kararların hukuken geçersiz bulunduğu belirlenip, eski hale getirme talebinin reddine ilişkin 08.03.2022 ve 22.11.2022 tarihli ek kararların hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Anayasa’nın 40 ıncı maddesinin ikinci fıkrası, 5271 sayılı Kanun’un 34 üncü maddesinin ikinci fıkrası, 231 inci maddesinin ikinci fıkrası ve 232 nci maddesinin altıncı fıkrası uyarınca, Mahkeme kararlarında başvurulacak kanun yolu, mercii, başvuru şekli, süresi ve bu sürenin başlangıcının açıkça ve ilgiliyi yanıltmayacak biçimde gösterilmesi gerektiği halde; hüküm tarihinde Amasya E tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda bulunan hükümlünün yokluğunda verilen kararı, 5271 sayılı Kanun’un 263 üncü maddesine göre bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile temyiz edebileceğinin belirtilmemesi suretiyle yanıltıldığı anlaşıldığında, eski hale getirme talebinin yerinde görülerek ve öğrenme üzerine yaptığı 31.01.2022 tarihli temyizin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
2. Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre hükümlünün yerinde görülmeyen diğer itirazlarının reddine, ancak;
Hüküm tarihinde başka suçtan Amasya E tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’nda hükümlü olarak bulunup kendiliğinden duruşmaya gelme olanağı bulunmayan ve sorgusu sırasında duruşmalardan bağışık tutulma hakkı hatırlatılmayan ve bu yönde talebi de bulunmayan hükümlünün, hükmün esasını oluşturan kısa kararın açıklandığı son oturumda hazır bulundurulması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla 5271 sayılı Kanun’un 196 ncı maddesine aykırı davranılarak yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle savunma hakkının kısıtlanması, hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünün (2.) fıkrasında açıklanan nedenle Merzifon 1.Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 01.12.2011 tarihli kararına yönelik hükümlünün temyiz istekleri yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesi’ne gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na TEVDİİNE, 31.05.2023 tarihinde karar verildi.