Yargıtay Kararı 8. Ceza Dairesi 2022/5676 E. 2023/4904 K. 19.06.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/5676
KARAR NO : 2023/4904
KARAR TARİHİ : 19.06.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2021/1441 E., 2022/510 K.
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜM : Mahkûmiyet

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun’un) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Torul Cumhuriyet Başşsavcılığının, 16.11.2017 tarihli iddianamesiyle, sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz etme
suçundan cezalandırılması için dava açılmıştır.
2. Torul Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.06.2018 tarihli kararı ile sanığın hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan beraatine karar verilmiştir.
3.Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 11.02.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik Cumhuriyet Savcısının istinaf başvurusunun kabulüne karar verilerek ” Torul Asliye Ceza Mahkemesinin 05.06.2018 tarihli beraat kararının 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca kaldırılmasına,
sanığın hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan 3.000,00 TL ve 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi, aynı eylem nedeni ile daha önce hakkında mahkumiyet kararı verildiğine, aynı fiil nedeni ile daha önce açılmış dava nedeni ile davanın reddine karar verilmesi gerektiğine ilişkindir.

III.OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz suçu olup bu eylemin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 250 nci maddesinde düzenlenen seri muhakeme usulüne tabi olduğu anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
Anayasa Mahkemesi’nin, 02.08.2022 gün ve 31911 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 21.04.2022 gün ve 2020/87 Esas, 2022/44 sayılı kararı ile; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’na (5271 sayılı Kanun) 17.10.2019 tarih ve 7188 sayılı Kanun’un 31 inci maddesiyle eklenen geçici 5 inci maddenin (d) bendinde yer alan “…kovuşturma evresine geçilmiş, hükme bağlanmış…” ibaresinin “…seri muhakeme usulü…” yönünden Anayasaya aykırı olduğuna ve iptaline karar verilmiş olması ve yargılama konusu suçun seri muhakeme usulüne tabi olması karşısında, sanık hakkında 5271 sayılı Kanun 250 nci maddesinde düzenlenen seri muhakeme usulünün uygulanabilmesi için yerel mahkemece dosyanın Cumhuriyet Başsavcılığına tevdi edilmesinde zorunluluk bulunması nedeniyle hukuka aykırı bulunmuştur.

V. KARAR
Gerekçe bölümünün açıklanan nedenlerle sanığın temyiz istemleri yerinde görüldüğünden Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 11.02.2022 kararının 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin ikinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendi uyarınca takdîren Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 19.06.2023 tarihinde karar verildi.