YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/5633
KARAR NO : 2023/5826
KARAR TARİHİ : 05.07.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : İftira
HÜKÜMLER : Beraat, düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi kararı

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteminin süresinde olduğu, temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Menemen Cumhuriyet Başsavcılığının 20.04.2018 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında, iftira suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Menemen 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11.02.2020 tarihli kararıyla sanık hakkında iftira suçundan 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına kararı verilmiştir.
3. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesinin 07.07.2021 tarihli kararıyla, ilk derece mahkemesince verilen mahkûmiyet kararı kaldırılarak sanık hakkında iftira suçundan eyleminin kanunda suç olarak tanımlanmamış olması nedeniyle beraat kararı verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılanın temyiz isteği; sanığın üzerine atılı suçu işlediğinden cezalandırılması gerektiğine, sanığın kendisine lojman meselesi yüzünden husumet beslediğine, kasten iftirada bulunduğuna ayrıca hakkında soruşturma izni verilen Karşıyaka 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2021/40 Esas sayılı dosyasında görülmekte olan kamu davasında görevi kötüye kullanma, resmi belgede sahtecilik ve nitelikli dolandırıcılık suçlarından beraat kararı verildiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1. Dava konusu olay, sanık …’ün BİMER üzerinden gönderdiği şikayet dilekçesinde, katılan hakkında “Fetö’nün adamı olduğu…, kaldığı lojmanı lüks bir daireye dönüştürdüğü…, başkası ya da kendi adına mülkiyeti yapılan bir kaç tane lüks gayrimenkulü olup olmadığı…, TAPDK ruhsatlarında maddi kazanç sağladığı…, resmi araçlarını özel işlerinde kullandığı…” şeklinde bir takım söylentiler olduğu bahsiyle araştırma yapılmasını talep ettiği hususlar olduğunu bildirmesi üzerine, katılan hakkında yapılan disiplin soruşturmasında kanıt bulunamadığından eylemlerin sübuta ermediği kanaati hasıl olduğundan sanığın üzerine atılı iftira suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
2. İlk Derece Mahkemesince, sanığın, işlemediğini bildiği halde katılan hakkında soruşturma ve kovuşturma başlatılmasını ya da idari yaptırım uygulanmasını sağlamak amacıyla katılana yönelik BİMER üzerinden şikayette bulunmasının iftira suçunu oluşturduğu kabul edilerek mahkûmiyetine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Bölge Adliye Mahkemesince, sanığın, suça konu dilekçede yazılı hususlara ilişkin ilgili Kurumlardan bilgi alabilmek amacıyla bu dilekçeyi BİMER’e gönderdiğini, nitekim belirttiği hususlardan resmi taşıtların kullanımıyla ilgili olan iddianın araştırılması amacıyla soruşturma izni verildiği, dilekçe içeriğinde katılana yönelik doğrudan bir suçlama olmadığı ve sanığın eyleminin Anayasal şikayet hakkı kapsamında kalması gerektiği kanaatiyle, sanığa yüklenen fiilin kanunda suç olarak tanımlanmamış olması nedeniyle sanık hakkında beraat kararı verilmiştir.

IV. GEREKÇE
1. İftira suçunun oluşabilmesi için; yetkili makamlara ihbar veya şikayette bulunarak işlemediğini bildiği halde, hakkında soruşturma ve kovuşturma başlatılmasını ya da idari bir yaptırım uygulanmasını sağlamak için bir kimseye hukuka aykırı bir fiil isnat edilmesi gerekir.
2. Dosya kapsamında, sanığın 27.06.2017 tarihli BİMER başvuru dilekçesi, 20.09.2017 tarihli İnceleme ve Soruşturma Raporu, 26.07.2018 tarihli Ön İnceleme Raporu, 17.01.2018 tarihli Disiplin Soruşturma Raporu, 29.09.2017 tarihli Kaymakamlık Makamınca yazılan “uyarı” niteliğindeki yazısı mevcuttur.
3. Somut olayda; sanığın BİMER üzerinden gönderdiği dilekçesi ile katılan hakkında bir takım iddialar olduğunu ve bu iddiaların araştırılmasını talep ettiğini beyan ettiği, hakkında yapılan disiplin soruşturmasında iddiaların ispatlanamadığından eylemlerin sübuta ermediğinin kanaat edinildiği ancak başka bir kişi tarafından yeniden yapılan şikayet üzerine, katılanın resmi aracını özel işlerinde kullandığına dair yürütülen disiplin soruşturması sonucu disiplin cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, katılan hakkındaki iddiaların kesin bir şekilde aksinin ispatlanamadığı ancak iddiaların bir takım somut vakalara dayandığı ve iddiaların ispatlanamamasının iftira suçuna sübut vermeyeceği anlaşılmakla; sanığın aşamalardaki savunmalarına, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, Bölge Adliye Mahkemesince sanığın eyleminin suç işlemediğini bildiği kimselere suç atma niteliğinde olmayıp, 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 74 üncü maddesinde düzenlenen şikayet ve dilekçe hakkı kapsamında kaldığı ve sanığın iftira kastı ile hareket etmediği yönündeki değerlendirmesinde bir isabetsizlik bulunmadığından katılanın sübuta ilişkin temyiz nedeni reddedilmiş ve verilen kararda hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesinin, 07.07.2021 tarihli kararında katılan tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Menemen 1. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.07.2023 tarihinde karar verildi.