YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/5573
KARAR NO : 2023/4711
KARAR TARİHİ : 14.06.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2019/6583 E., 2022/111 K.
SUÇ : İftira
HÜKÜM : Beraat
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Şabanözü Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 09.02.2016 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında iftira suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Şabanözü Asliye Ceza Mahkemesinin, 22.10.2019 tarihli kararı ile iftira suçundan 6000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Bu karara karşı sanık müdafiinin istinaf kanun yoluna başvurması üzerine Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Ceza Dairesi 18.01.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına, sanığın 5271 sayılı kanunun 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi uyarınca beraatine karar vermiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekili, ilk derece mahkemesinin kararının doğru olduğunu, suçun subut bulduğunu ve mahkumiyet kararı verilmesi gerektiğini belirterek hükmü temyiz etmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. …, … ve … ile aralarında geçen hakaret ve basit yaralama olayında, katılan …’ın da gelerek kendisine tokat attığını ve bıçakla saldırdığını söyleyerek hakkında şikayetçi olmuş, yapılan soruşturmada … hakkında ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiştir.
2. Tanık … beyanında, …’ın, sanık …’u darp ettiğini görmediğini, onları sadece ayırdığını, elinde bir şey görmediğinini beyan etmiştir.
3. Tanık … beyanında, …’ın, koştura koştura olay yerine gittiğini ve …’a yumruk vurduğunu gördüğünü beyan etmiştir.
4. Sanık … ‘ın adli muayene raporunda, sol el birinci parmakta uç kısmında kesi olduğu ve yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğu belirtilmiştir.
A. İlk Derece Mahkemesinin kabulü
Mahkeme sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurmuştur.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin kabulü
Sanığın eyleminin, suç işlemediğini bildiği kimseye yönelik suç isnadı biçiminde olmayıp Anayasanın 74. maddesinde düzenlenen anayasal şikayet hakkını kullanma niteliğinde olduğunu kabulle, iftira suçunun unsurları itibariyle oluşmadığı belirtilerek beraat kararı verilmiştir.
IV. GEREKÇE
İftira suçunun oluşabilmesi için; yetkili makamlara ihbar veya şikâyette bulunarak işlemediğini bildiği halde, hakkında soruşturma ve kovuşturma başlatılmasını ya da idari bir yaptırım uygulanmasını sağlamak için bir kimseye hukuka aykırı bir fiil isnat edilmesi gerekir. İhbara konu suçtan delil yetersizliği nedeniyle kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmesi veya beraat hükmü kurulması sanık açısından iftira suçunun oluşması için yeterli değildir.
Sanığın iddialarının doktor raporu ve görgüye dayalı bir tanık tarafından da doğrulandığı anlaşılmakla, iddiası maddi vakıalara dayanan sanığın eyleminin 2709 sayılı T.C. Anayasası’nın 74 üncü maddesinde düzenlenen şikayet ve dilekçe hakkı kapsamında kalması nedeniyle atılı suçun unsurlarının oluşmadığı anlaşılmıştır.
Olay ve olgular bölümünde belirtilen deliller ve tüm dosya kapsamına göre, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Ceza Dairesinin , toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazları reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Ceza Dairesinin, 18.01.2022 tarihli kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Şabanözü Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.06.2023 tarihinde karar verildi.