Yargıtay Kararı 8. Ceza Dairesi 2022/5545 E. 2023/4702 K. 14.06.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/5545
KARAR NO : 2023/4702
KARAR TARİHİ : 14.06.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2020/1342 E., 2022/433 K.
SUÇ : Başkalarına ait kimlik veya kimlik bilgilerini kullanma
HÜKÜM : Mahkûmiyet

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun’un) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Van Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 07.04.2019 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında başkalarına ait kimlik bilgilerini kullanma yolu ile iftira suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Van 1.Asliye Ceza Mahkemesinin,28.06.2019 tarihli kararı ile başkalarına ait kimlik bilgilerini kullanma yolu ile iftira suçundan 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve cezasının mükerrilere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
3. Bu karara karşı sanık ve cumhuriyet savcısı (aleyhe) istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine Van Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesi 16.03.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesinin suçun subutunu kabulde ve vasıflandırmasında bir isabetsizlik bulunmamakla birlikte, orantılılık ilkesi gereği alt sınırdan uzaklaşılması gerektiği ve sanık hakkında ikinci kez mükerrerlik hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilerek ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılmasına ve sanığın atılı suçtan 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezasının ikinci kez mükerrilere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık, ağabeyinin aslında kendi kimlik bilgilerini kullandığını, beraati gerektiğini ve ikinci kez mükerrirlik hükümlerinin uygulama yeri olmadığını bildirerek temyiz isteminde bulunmuştur.

III. OLAY VE OLGULAR
1. 24.06.2018 tarihli tutanağa göre ….Van ili Caddesi üzerinde durumundan şüphe edilen, kendi beyanına göre …-… oğlu 10.11.1983 Doğubayazıt doğumlu …’ın yapılan kaba üst aramasında naylona sarılı tahmini 1-2 gram olan kubar madde olarak değerlendirilen madde ele geçirilmiş, tutanağı yakalanan şahıs olarak sanık, … ismiyle imzalamıştır.
2. … hakkında uyuşturucu kullanma suçundan kamu davasının açılmasının ertelenmesine karar verilmiş, bu karar kendisine tebliğ edilen gerçek …, suç tarihinde Doğubeyazıt da olduğunu, kardeşi Cengiz Yıldızın sürekli kendi kimlik bilgilerini vererek suç işlediğini beyanla şikayetçi olmuş, yapılan soruşturmada …’ın kardeşine ait kimlik bilgilerini kullanmak suretiyle iftira suçunu işlediği anlaşılmıştır.
Suçun subutu ve vasıflandırlması yönünden her iki mahkeme kararı arasında bir fark bulunmamakla birlikte , Bölge Adliye Mahkemesi hüküm kurarken alt sınırdan uzaklaşmış ve sanık hakkında ikinci kez mükerrirlik hükümlerini uygulamıştır.

IV. GEREKÇE
Anayasa Mahkemesi’nin, 02/08/2022 gün ve 31911 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 21/04/2022 gün ve 2020/87 esas, 2022/44 sayılı kararı ile; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’na 17/10/2019 tarih ve 7188 sayılı Kanun’un 31 inci maddesiyle eklenen geçici 5 inci maddenin (d) bendinde yer alan “…kovuşturma evresine geçilmiş, hükme bağlanmış…” ibaresinin “…seri muhakeme usulü…” yönünden Anayasaya aykırı olduğuna ve iptaline karar verilmiş olması ve yargılama konusu suçun seri muhakeme usulüne tabi olması karşısında, sanık hakkında 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 250 inci maddesinde düzenlenen Seri Yargılama Usulünün uygulanabilmesi için mahkemece dosyanın Cumhuriyet Başsavcılığı’na tevdi edilmesinde zorunluluk olması, nedeniyle hüküm hukuka aykırı bulunmuştur.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden sair yönleri incelenmeyen Van Bölge Adliye Mahkemesi 1.Ceza Dairesinin,16.03.2022 tarihli kararının 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin ikinci fıkrası gereği, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendi uyarınca Van 1. Asliye Ceza Mahkemesi’ne gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.06.2023 tarihinde karar verildi.