YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/5329
KARAR NO : 2023/4701
KARAR TARİHİ : 14.06.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İftira
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma kararından sonra kurulan hükmün; karar tarihi itibariyle temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteminin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanık hakkında Akçadağ Cumhuriyet Başsavcılığının 06.12.2013 tarihli iddianamesi ile iftira suçundan cezalandırılmaları istemi ile dava açılmıştır.
2. Akçadağ Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.04.2015 tarihli kararı ile sanık hakkında iftira suçundan iki kez 6000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Bu kararın sanık, o yer ve üst cumhuriyet savcısı tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesi’nin 12.01.2021 tarihli kararı ile “Ayrı yargı çevresinde bulunan Malatya E Tipi kapalı ceza infaz kurumunda başka suçtan hükümlü olması nedeniyle kendiliğinden duruşmaya gelme olanağı bulunmayan ve duruşmalardan bağışık tutulma talebi de olmayan sanığın, hükmün esasını oluşturan kısa kararın açıklandığı son oturumda hazır bulundurulması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla CMK.nın 196. maddesine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması” nedeniyle bozma kararı verilmiştir.
4. Akçadağ Asliye Ceza Mahkemesinin, 24.03.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında iftira suçundan iki kez 6000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık temyiz isteminde bir gerekçe bildirmemiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. … 06.12.2013 tarihinde Cumhuriyet Başsavcılığına müracaat ederek, “… Tarım İşletmesinde at bakıcılığı yaptığını, …’in müdür yardımcısı, …’ın ise şube şefi olduğunu, şahısların kendisinden ekim ayı başında rüşvet istemeye başladıklarını, bir karton sigara ve maaşını onlara vermediği takdirde işten çıkarılacağını söylediklerini, istediklerini vermeyince Ekim ayı sonunda işten çıkarıldığını” beyanla şahıslardan şikayetçi olmuş, … ve …’yı şahit olarak göstermiştir.
2. Tanıklar F. U. ve M. D. ifadelerinde, müştekiler … ve …’in şüpheliden rüşvet istediğine dair herhangi bir bilgi ve görgülerinin olmadığını hem soruşturma hem de kovuşturma aşamasında beyan etmişlerdir.
3. Tarım İşletmeleri Genel Müdürlüğü, …’ın … Elektrik -Muş firması adına müteahit işçisi olarak çalıştığını bildirmiş, getirilen özlük dosyasında disiplinsiz davrandığına dair 2013 yılı Ağustos ve Eylül aylarında …’in de imzasının olduğu iki tutanak olduğu görülmüştür.
4. … ve …, sanığın disiplinsiz davranışları nedeniyle işten çıkarıldığını, kendilerini bundan mesul tutması nedeniyle haklarında bu şekilde asılsız ithamlarda bulunduğunu beyan etmişlerdir.
5- Cumhuriyet Başsavcılığı … ve … hakkında kovuşturmaya yer olmadığına karar verdikten sonra sanık hakkında incelemeye konu bu davayı açmıştır.
IV. GEREKÇE
Olay ve olgular bölümünde belirtilen deliller ve tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin sübuta ve suç niteliğinin belirlenmesine ilişkin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş olup, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak;
Sanık Cumhuriyet Başsavcılığına yaptığı müracaatla her iki katılan hakkında şikayetçi olarak suç isnadında bulunduğundan, hakkında 5237 sayılı kanunun 43 üncü maddesinin ikinci fıkrası atfı ile birinci fıkrasının uygulanması suretiyle cezası artırılarak tek bir hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde iki ayrı mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Akçadağ Asliye Ceza Mahkemesinin, 24.03.2021 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.06.2023 tarihinde karar verildi.