YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/5065
KARAR NO : 2023/4475
KARAR TARİHİ : 12.06.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanık hakkında Bursa Cumhuriyet Başsavcılığının 27.11.2015 tarihli iddianamesiyle hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Bursa 16. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.05.2016 tarihli kararıyla sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 29.03.2021 tarihli kararıyla sanık hakkında verilen mahkûmiyet hükmünün basit yargılama usulünün uygulanması zorunluluğu nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bursa 16. Asliye Ceza Mahkemesinin 16.12.2021 tarihli kararıyla sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 3 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; somut bir sebebe dayanmamaktadır.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, hakkında denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle Açık Ceza İnfaz Kurumuna alınan sanığın, denetimli serbestlik tedbirine uymamakta ısrar etmesi üzerine, İnfaz Hakimliği Kararıyla Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna alınmasına karar verilmesine rağmen, iki gün içinde Cumhuriyet Başsavcılığına müracaat etmediğinden atılı suçu işlediği iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
1. Sanık hakkında hükmolunan cezadan 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca indirim yapılarak eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2. Dosya kapsamında yer alan, İnfaz Hakimliği Kararı, denetimli serbestlik dosyası ve sanığın ikrarı karşısında, mahkemece verilen kararda hukuka aykırılık bulunmamıştır.
3. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık somut bir nedene dayanmayan ve yerinde görülmeyen temyiz isteği reddedilmiştir.
4. Temel ceza belirlenirken uygulama maddesinin “5275 sayılı Kanun’un 105/A maddesinin sekizinci fıkrası yollamasıyla 292 nci maddesinin birinci fıkrası” olduğunun belirtilmemesi suretiyle 5271 sayılı Kanun’un 232 nci maddesinin altıncı fıkrasına muhalefet edilmesi dışında bir hukuka aykırılık görülmemiş ise de bu hususun 1412 sayılı Yasa’nın 322 nci maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Bursa 16. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.12.2022 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hükmün birinci fıkrasından “5275 sayılı Kanun’un 97/1 maddesi yollaması ile” ibaresinin çıkarılarak yerine “5275 sayılı Kanun’un 105/A maddesinin sekizinci fıkrası delaletiyle” ibaresinin yazılması suretiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.06.2023 tarihinde karar verildi.