YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/4694
KARAR NO : 2023/5692
KARAR TARİHİ : 04.07.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/92 E., 2022/124 K.
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun hükümleri gereği temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Polatlı Cumhuriyet Başsavcılığının 03.06.2015 tarihli iddianamesi ile sanığın hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan cezalandırılması talebi ile dava açılmıştır.
2. Polatlı 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.12.2015 tarihli kararı ile sanığın, atılı suçtan, 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
3. İlgili kararın, sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 21.10.2021 tarihli kararı ile “… Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 … ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı iptal kararı … gözetilerek basit yargılama usulü yönünden mahkemesince yeniden değerlendirme yapılmasının zorunlu olduğu …” gerekçesi ile bozulmasına karar verilmiştir.
4. Yargıtay bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada; Polatlı 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.03.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında, takdiren basit yargılama usulünün uygulanmasına yer olmadığına karar verilerek, hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan, 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği, kastının bulunmadığına ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay; hakkında denetimli serbestlik kararı verilen sanığın denetim planına uymamakta ısrar etmesi nedeniyle kapalı ceza infaz kurumuna iadesine karar verildiği, bu kararın sanığa tebliğ edildiği halde sanığın iki … içerisinde teslim olmadığı iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1. Sanığın kapalı ceza infaz kurumuna iadesine dair Eskişehir 1. İnfaz Hakimliğinin 31.03.2015 tarihli kararının sanığa tebliğ edildiği anlaşılmakta ise de; söz konusu kararda ve 13.04.2015 tarihli tebliğ varakasında, sanığın kapalı ceza infaz kurumuna iade edildiğine ve kapalı ceza infaz kurumuna iade kararı verilmesine rağmen iki … içinde en yakın Cumhuriyet Başsavcılığına teslim olmayan hükümlüler hakkında, 5237 sayılı Kanun’un 292 ve 293 üncü maddelerinde yazılı hükümlerin uygulanacağına dair bir bilgi ve ihtarın bulunmaması karşısında, sanığın aşamalarda değişmeyen savunmasının aksine, suç kastı ile hareket ettiğine dair mahkumiyete yeterli her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, beraati yerine yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesi, hukuka aykırı bulunmuştur.
2. Kabul ve uygulamaya göre de;
a. Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin “15.04.2015” tarihi yerine “07.04.2015” olarak yazılması,
b. Temel ceza belirlenirken uygulama maddesinin “5275 sayılı Kanunun 105/A maddesinin sekizinci fıkrası yollamasıyla 292 nci maddesinin birinci fıkrası” olduğunun belirtilmemesi suretiyle 5271 sayılı Kanun’un 232 nci maddesinin altıncı fıkrasına aykırı davranılması,
c. Sanık hakkında tekerrüre esas alınan ilamda 5237 sayılı Kanun’un 58 inci maddesinin uygulanmış olması nedeniyle, sanığın ikinci kez mükerrir olduğunun gözetilmemesi, isabetli görülmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle, Polatlı 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.03.2022 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04.07.2023 tarihinde karar verildi.