Yargıtay Kararı 8. Ceza Dairesi 2022/4635 E. 2023/4890 K. 15.06.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/4635
KARAR NO : 2023/4890
KARAR TARİHİ : 15.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/634 E, 2022/60 K.
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma sonrası kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümleri gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Mersin Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 05.03.2015 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan cezalandırılması istemi ile dava açılmıştır.
2. Mersin 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 23.10.2015 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlünün veya tutuklunun kaçması suçundan 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
3. Mersin 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 23.10.2015 tarihli kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesi’nin 07.04.2021 tarih ve 2019/16105 Esas, 2021/8372 Karar sayılı kararı ile “…basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilme yapılmasında zorunluluk bulunduğu…” gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Yargıtay bozma ilamına uyularak Mersin 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nce yapılan yargılamada; 30.07.2021 tarihli kararıyla sanık hakkında basit yargılama usulü uygulanarak sanık hakkında 6 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
5. Mersin 2 . Asliye Ceza Mahkemesi’nin 30.07.2021 tarihli kararına sanık tarafından itiraz edilmesi üzerine yargılamanın genel hükümlere göre yapıldığı ve Mersin 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 08.02.2022 tarihli kararıyla sanık hakkında hükümlünün veya tutuklunun kaçması suçundan 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz talebi bir nedene dayanmamaktadır.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanığın hükümlü olarak bulunduğu Mersin Açık Ceza İnfaz Kurumundan Mersin 1. Asliye Ceza Mahkemesindeki duruşmasına katılmak üzere adliyeye götürüldüğü, duruşma bitiminde adliyeden kaçtığı ve bu suretle hükümlü veya tutuklunun kaçması suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
Sanığın Temyiz Sebebi Yönünden
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın hükümlü olarak bulunduğu Mersin Açık Ceza İnfaz Kurumundan 02.03.2015 tarihinde Mersin 1. Asliye Ceza Mahkemesindeki duruşmasına katılmak üzere infaz koruma memurlarınca adliyeye götürüldüğü,duruşma bitiminde adliyeden kaçtığı ve bu suretle sanığın hükümlü veya tutuklunun kaçması suçunu işlediğinin; Mersin Açık Ceza İnfaz Kurumu infaz koruma memurları tarafından tutulan 02.03.2015 tarihli tutanak, firar fişi ve sanığın ikrara yönelik savunması ile sabit olduğu anlaşılmıştır.
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın bir sebebe dayanmayan temyiz itirazları reddedilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Mersin 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 08.02.2022 tarihli kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebebi yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebebinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na TEVDİİNE, 15.06.2023 tarihinde karar verildi.