YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/4613
KARAR NO : 2023/4681
KARAR TARİHİ : 13.06.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ortaca Cumhuriyet Başsavcılığının 16.01.2015 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan kamu davası açılmıştır.
2. Ortaca 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 27.04.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 5 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilmiştir.
3. Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 13.04.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünün basit yargılama usulü yönünden mahkemesince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
4. Yargıtay bozma ilamı sonrası Ortaca 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.03.2022 tarihli kararı ile takdiren genel hükümlere göre yargılamaya devam edilerek sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 5 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebebi; suç kastının olmadığına, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ve saire ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay sanığın hükümlü olarak bulunduğu açık cezaevinden özel izin nedeniyle ayrıldığı ve dönmesi gereken tarihten iki gün süre geçmesine rağmen kuruma dönmediği iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
A. Tebliğname yönünden
Dosya arasında bulunan Ayaş Açık Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğünün 16.05.2022 tarihli yazısında sanığın 18.01.2022 tarihinden itibaren Covid izninde olduğu belirtilmesi karşısında; sanığın hüküm tarihinde ceza infaz kurumunda olmadığı anlaşılmakla; tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
B. Sanığın temyiz sebebi yönünden
1. Sanığın güncel adli sicil kaydı gözetildiğinde, 5237 sayılı Kanun’un 50 nci, 51 inci maddeleri ve 5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinde düzenlenen lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkin temyiz sebebi yerinde görülmemiştir.
2. İzin süresinden iki gün geçmesine rağmen dönmediğine dair 24.12.2014 tarihli tutanak, sanığın ikrarı ve tüm dava dosyasındaki deliller birlikte değerlendirildiğinde; sanığın mahkumiyetine dair kararda bir isabetsizlik bulunmadığı, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın suç kastının olmadığına ilişkin ve yerinde görülmeyen sair temyiz isteği reddedilmiş ve hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ortaca 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.03.2022 tarihli kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.06.2023 tarihinde karar verildi.