YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/4479
KARAR NO : 2023/5339
KARAR TARİHİ : 22.06.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma sonrası kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümleri gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Erciş Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 10.05.2016 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan cezalandırılması istemi ile dava açılmıştır.
2. Erciş 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 24.06.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlünün veya tutuklunun kaçması suçundan 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
3. Erciş 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 24.06.2016 tarihli kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesi’nin 05.04.2021 tarih ve 2021/1445 Esas, 2021/7096 Karar sayılı kararı ile “…basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilme yapılmasında zorunluluk bulunduğu…” gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Yargıtay bozma ilamına uyularak Erciş 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nce yapılan yargılamada; 19.10.2021 tarihli kararıyla sanık hakkında basit yargılama usulü uygulanarak 4 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
5. Erciş 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 19.10.2021 tarihli kararına sanık tarafından itiraz edilmesi üzerine 09.03.2022 tarihli kararı ile genel hükümlere göre yargılama yapılarak sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz talebi bir nedene dayanmamaktadır.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay; sanığın Erciş Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunduğu sırada 15.04.2016-22.04.2016 tarihleri arasında özel izne ayrıldığı, dönmesi gereken tarihten yasal süre olan 48 saat daha beklenilmesine rağmen ceza infaz kuruma dönmeyerek firar ettiği iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
Sanığın Temyiz Talebi Yönünden;
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; Niğde Açık Ceza İnfaz Kurumu’nda hükümlü olarak bulunan sanığın15.04.2016-22.04.2016 tarihleri arasında 7 gün özel izne ayrıldığı ancak teslim olması gereken süreden 48 saat geçmesine rağmen teslim olmayarak firar ettiği, akabinde kovuşturma aşamasında yakalandığının; 22.04.2016 tarihli Ceza İnfaz Kurumu görevlilerince tutulan tutanaklar, firar fişi, sanığın kaçamaklı kabulü ve tüm dava dosyasındaki deliller birlikte değerlendirildiğinde sabit olduğu anlaşılmakla sanığın mahkûmiyetine dair kararda bir isabetsizlik görülmemiş ve sanığın temyiz talebi reddedilmiştir.
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazı reddedilmiştir.
Ancak sanık hakkında kurulan hükümde uygulama maddesinin ”5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanun’un (5275 sayılı Kanun) 97 nci maddesinin birinci fıkrası yollaması” ile gerçekleştiğinin belirtilmemesi suretiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 232 nci maddesinin altıncı fıkrasına aykırı davranılması hukuka aykırı bulunmuş, bu hususun 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 322 nci maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Erciş 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.03.2022 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hüküm fıkrasının birinci bendinde yer alan ”eylemine uyan” ibaresinden sonra gelmek üzere ”5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanun’un 97 nci maddesinin birinci fıkrası yollaması ile” ibaresinin eklenmesi sureti ile hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na TEVDİİNE, 22.06.2023 tarihinde karar verildi.