YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/4099
KARAR NO : 2023/9149
KARAR TARİHİ : 27.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2021/301 E., 2021/798 K.
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Bor Cumhuriyet Başsavcılığının 07.02.2019 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Bor 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.11.2020 tarihli kararı ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 154 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesi, 50 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi, 52 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkraları uyarınca hapis
cezasından çevrili 3.000,00 TL ve doğrudan verilen 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 14.06.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi, 303 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a)bendi uyarınca düzeltilerek esastan reddine, sanığın 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (c) bentleri uyarınca beraatine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz istemi sanığın suça konu taşınmazı M.Ç isimli kişiden kiraladığına, taşınmazın katılana ait olduğunu bilmediğini öne sürmesinin suçtan kurtulmaya yönelik olduğuna, zira sanıkla katılanın akraba olup önceye dayalı aralarında husumet bulunduğuna, kimsenin tapu sicilindeki kaydı bilmediğini öne süremeyeceğine, katılanın yasal süresi içinde ilgili makamlara şikayette bulunduğuna, katılanın iyi niyetinin sorgulamasının yapılamayacağına sanığın işlediği suça göre eylemlerinin cezalandırılması gerektiğine kararın açıkca usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay sanığın katılan …’a ait 559 ada, 36 parsel sayılı taşınmaza patates ekmek suretiyle tecavüz ettiği iddiasına ilişkindir.
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Mahkememizce yapılan keşif sonucunda alınan bilirkişi raporları ve mahalli bilirkişilerin beyanları, tanıklar …, … ve …’ın anlatımları, tapu kayıtları ve Mahkememizin 2019/113 Esas, 2020/227 Karar sayılı ilamı birlikte değerlendirildiğinde, dava konusu 559 ada 36 parsel sayılı taşınmazın … oğlu … adına tapuda kayıtlı iken taşınmazın 04.05.2018 tarihinde katılan …’a satışı yapıldığı ve tapuda katılan … adına kayıtlı olduğu, bu nedenle … isimli şahsın dava konusu 559 Ada, 36 parsel numaralı taşınmazı kiraya verme yetkisinin bulunmadığı, sanıklar … ve … ile katılan … arasında dava konusu 559 Ada, 36 parsel numaralı taşınmaza ilişkin herhangi bir kira sözleşmesinin bulunmadığı dikkate alınarak sanıkların Niğde İli Bor İlçesi Kemerhisar Kasabası Tepe Mahallesi’nde bulunan katılan … adına kayıtlı 559 ada 36 parsel numaralı taşınmaza, katılanın rızası bulunmaksızın patates ekmek suretiyle tecavüz etmeleri nedeniyle mahkumiyet hükmü kurulmuştur.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Sanığın suça konu tarlayı …’dan … aracılığıyla kiraladığı ve kira sözleşmesini muhtarında onayladığı, kira sözleşmesinde suça konu taşınmazın da bulunduğu kiralanan taşınmazların 30.01.2018 tarihinden 30.12.2023 tarihine kadar kiralandığının belirtildiği, sanığın istinafa konu olmayan diğer sanık … ile birlikte 2018 yılı Mart ayında suça konu tarlaya patates ektikleri ve patatesleri sökmeye geldikleri ancak şikayet üzerine sökemedikleri 07.08.2018 tarihine kadar sulama ve bakım işlerini yaptıkları, suça konu tarlanın kiralandığı ve ekim işinin yapıldığı tarihlerde, bu yerin …’a ait olduğu, …’ın 04.05.2018 tarihinde suça konu yeri katılana sattığı, katılanın satın aldıktan sonra sanıkların suça konu yerde sulama ve bakım işlerini devam ettirmesine rağmen söküm zamanına kadar ses çıkarmadığı ve söküm zamanı sanığın husumetli olduğu kardeşlerinin ihbarı ve jandarmanın gelmesi ile söküm işinin yapılamadığının anlaşıldığı, suça konu yere 2018 Mart ayında patates ekildiğinde, o zaman bu yerin sahibi olan …’ın şikayetinin bulunmadığı, katılan ve kardeşlerinin iyi niyetli olmadığı, taşınmazı sonra alan katılan ile sanık arasındaki patateslerin kime ait olduğu hususundaki ihtilafın hukuki anlaşmazlık niteliğinde olup, sanık ile … arasındaki kira sözleşmesi nazara alındığında, sanığın suç işleme kastının da olmadığı gerekçesiyle beraat kararı verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Suça konu tarlanın tapusunun 04.05.2018 tarihinde katılan adına tescil edildiği, sanığın suça konu tarlayı adi yazılı kira sözleşmesiyle …’dan kiraladığı 2018 yılı Mart ayında ortağıyla birlikte patates ektiği tarlanın 07.08.2018 tarihine kadar bakımını yaptığı bu dönem içinde katılan tarafından taşınmazın kendisine ait olup ekip biçmemesi yönünde uyarılmadığı sanığın da yapmış olduğu kira sözleşmesine dayanarak taşınmazı kullandığı atılı suçu kasten işlediğine dair dosya kapsamında delil bulunmadığı anlaşılmakla Bölge Adliye Mahkemesince verilen beraat kararında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 14.06.2021 tarihli kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Bor 2. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Kayseri Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.11.2023 tarihinde karar verildi.