YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/3934
KARAR NO : 2023/9001
KARAR TARİHİ : 22.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/227 E., 2022/283 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Mersin Cumhuriyet Başsavcılığının 21.11.2006 tarihli iddianamesi ile, sanık hakkında cebir tehdit veya hile kullanarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan cezalandırılması talep olunmuştur.
2. Mersin 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 01.06.2007 tarihli kararı ile, sanığın atılı suçtan beraatine karar verilmiştir.
3. Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 06.11.2012 tarihli ilamıyla, sanığın mağdureye yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma eyleminin sabit olmasına rağmen mahkûmiyeti yerine soyut gerekçelerle beraatine karar verilmesi nedeniyle hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
4. Mersin 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.10.2017 tarihli kararı ile sanık hakkında atılı suçtan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, sanığın denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle yapılan ihbar sonucu açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanarak Mersin 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 21.04.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafinin temyiz istemi, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.

III. OLAYLAR VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, mağdurenin dayısı olan sanığın olay günü sabahı aracı ile mağdure çocuğun okulunun önüne gelerek yalnız olan mağdureyi elinden tutup aracına bindirdiği ve aracı ile olay yerinden uzaklaştığı ve bu suretle mağdure çocuğun hürriyetini tahdit ettiği iddiasına ilişkindir.
2. Mersin Devlet Hastanesinin 25.11.2005 tarihli raporunda, mağdurenin el sırtında tramvatik alan saptandığı ve basit tıbbi müdahale ile giderilebileceği belirtilmiştir.
3. Mağdurenin annesi olan Müşteki …, kızının okulda olmadığını öğrenmesi üzerine kardeşi olan sanığın cep telefonunu arayıp, mağdurenin yanında olup olmadığını sorduğu esnada sanığın mağdurenin kendi yanında olmadığını beyan ettiği ancak telefonda annesinin sesini duyan mağdurenin bağırmaya başladığını bunun üzerine olayı ihbar ettiğini belirttiği anlaşılmıştır.
4. 25.11.2005 tarihli tutanakta, olay günü saat 08.30’da … plakalı araçla … adlı kız çocuğunun kaçırıldığı ihbarı üzerine araştırmaya başlanıldığı ve saat 10.30’da mağdure çocuğun okul çevresinde bulunduğu tespit edilmiştir.
5. Sanık yeğeni olan mağdurenin kendisini arayıp yanına çağırdığını, ailevi ve özel konularda görüşmek istediğini, atılı suçlamayı kabul etmediğini beyan ettiği anlaşılmıştır.
6.Mağdure, dayısı olan sanığın okulunun önüne geldiğini ve elinden tutup zorla arabasına bindirdiğini, araçta iken annesinin sanığa telefon etmesi üzerine sanığın tekrar getirip bıraktığını beyan ettiği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
Atılı suçu cinsel amaçla gerçekleştiren sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin beşinci fıkrası uyarınca ceza artırımı yapılmaması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Olaylar olgular bölümünde belirtilen hususlar ile dava dosyası kapsamındaki tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde, sanığın üzerine atılı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediğine yönelik Mahkemenin suçun sübutu ve kabulünde isabetsizlik görülmemiş olup yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfının ve yaptırımın doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle, Mersin 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 21.04.2022 tarihli kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.11.2023 tarihinde karar verildi.