YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/3006
KARAR NO : 2023/4625
KARAR TARİHİ : 13.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Konya Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 23.03.2016 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan cezalandırılması istemi ile kamu davası açılmıştır.
2. Konya 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.06.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Konya 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.06.2016 tarihli kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (8). Ceza Dairesinin 12.04.2021 tarihli kararı ile; “..basit yargılama usulü yönünden mahkemesince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu…” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozma sonrası Konya 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.10.2021 tarihli kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesi uyarınca değerlendirme yapılarak basit yargılama usulünün uygulanması ile sanık hakkında 3 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ve sanık bu karara karşı itiraz yoluna başvurmuştur.
5. İtiraz üzerine yapılan yargılama neticesinde Konya 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.10.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; verilen cezanın adli para cezasına çevrilmesi, ertelenmesi, lehine olan hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay; hakkında denetimli serbestlik kararı verilen sanığın denetim planına uymaması nedeniyle kapalı ceza infaz kurumuna iadesine karar verildiği verilen kapalıya iade kararı 10.02.2016 tarihinde sanığa tebliğ edilmesine rağmen teslim olmayarak hükümlünün kaçması suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1. 5275 sayılı Kanun’un 105/A-8 inci maddesi gereğince kapalı ceza infaz kurumuna iade kararı verilmesine rağmen iki gün içinde en yakın Cumhuriyet Başsavcılığına teslim olmayan hükümlülerin 5237 sayılı Kanun’un 292 nci maddesi uyarınca cezalandırılması gerektiği, dosyada Konya İnfaz Hakimliğinin kapalıya iade kararı sanığa 10.02.2016 tarihinde tebliğ edilmesine rağmen teslim olmayarak atılı suçu işlediği anlaşılmakla sanığın mahkûmiyetine dair kararda bir isabetsizlik bulunmadığı, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın, yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
2. Konya 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.10.2021 tarihli kararında, Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülen sanık hakkında temel ceza belirlenirken uygulama maddesinin “5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un (5275 sayılı Kanun) 105/A-8 inci maddesi delaletiyle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 292 nci maddesinin birinci fıkrası” olarak gösterilmesi gerekirken sadece “5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 292 nci maddesinin birinci fıkrası” olarak belirtilmesi suretiyle, 5271 sayılı Kanun’un 232 nci maddesinin ikinci fıkrasına muhalefet edilmesi ve gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 12.02.2016 yerine, 04.02.2016 olarak gösterilmesi dışında bir hukuka aykırılık görülmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde (2) numaralı bentte açıklanan nedenle Konya 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.10.2021 tarih ve 2021/482 Esas, 2021/545 Karar sayılı hükmüne yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hüküm fıkrasında 1. bentteki “eylemine uyan” ibaresinden sonra gelmek üzere “5275 sayılı Kanun’un 105/A-8 inci maddesi delaletiyle” ibaresinin eklenmesi ve gerekçeli karar başlığında yazılı suç tarihinin çıkarılarak yerine 12.02.2016 yazılması sureti ile hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.06.2023 tarihinde karar verildi.