YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/2950
KARAR NO : 2023/4649
KARAR TARİHİ : 13.06.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/237 E., 2021/490 K.
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu, temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Mersin Cumhuriyet Başsavcılığının 07.09.2015 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan cezalandırılmaları istemiyle dava açılmıştır.
2. Mersin 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.12.2015 tarihli kararı ile sanığın hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
3. Mersin 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.12.2015 tarihli kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 29.03.2021 tarihli kararıyla hükmün basit yargılama usulü yönünden mahkemesince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Mersin 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.10.2021 tarihli kararıyla sanığın hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan, 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi bir nedene dayanmayan süre tutum dilekçesinden ibarettir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay; sanığın hükümlü bulunduğu cezaevinden özel izne ayrılması ve izinden dönmesi gereken süreden 48 saatlik yasal süre geçmesine rağmen dönmemesi nedeniyle firar ettiği iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
1. Suç tarihinde sanığın Mersin Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunduğu, 21.08.2015 günü özel izne ayrıldığı ve 28.08.2015 günü sanığın özel izinden dönmesinin gerektiği, sanığın bu tarihte ve yasal süre olan 48 saat geçmesine rağmen de cezaevine dönmediğinin tespit edildiği belirlenmiştir.
2. Sanığın alınan savunmasında, ailevi sorunları nedeniyle izinden dönemediğini beyan ederek firar ettiğini ikrar ettiği ve polisler tarafından yakalandığını beyan ettiği tespit edilmiştir.
3. Tüm dosya kapsamından sanığın üzerine atılı suçun sabit olduğu belirlenmiş olup, Mahkemenin kararında isabetsizlik görülmemiştir.
4. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın bir nedene dayanmayan ve yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri reddedilmiştir.
5. Sanık hakkında kurulan hükümde, Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülen hüküm fıkrasında sevk maddesinde 5275 sayılı Kanun’un 97 nci maddesinin birinci fıkrasının gösterilmemesi dışında bir hukuka aykırılık görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Mersin 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.10.2021 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hükmün birinci paragrafında “hüküm tesisi ile” ibaresinden sonra gelmek üzere “5275 sayılı Kanun’un 97 nci maddesinin birinci fıkrası delaletiyle” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.06.2023 tarihinde karar verildi.