YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/2357
KARAR NO : 2023/5316
KARAR TARİHİ : 21.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında Yargıtay bozma ilamı üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Düzce Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 24.12.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan kamu davası açılmıştır.
2. Düzce 7. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 04.03.2015 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 3.000,00 TL adli para cezası ile mahkûmiyetine karar verilmiştir.
3. Yargıtay 8. Ceza Dairesi’nin 31.03.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında verilen mahkûmiyet hükmünün Basit Yargılama Usulü uygulanması yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozma üzerine; Düzce 7. Asliye Ceza Mahkemesi Tensip Zaptı ile Basit Yargılama Usulü uygulanmasına ve sanığa bu hususta tebligat çıkarılmasına karar verildiği, ancak sanığın adresinde bulunamadığı, yapılan adres araştırmasında da sanığa ulaşılamamasından dolayı, duruşmalı yargılama yapılmasına karar verilerek sanık hakkında Yakalama Emri düzenlenmiştir.
5. Düzce 7. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 19.04.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 2.700,00 TL adli para cezası ile mahkûmiyetine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık temyiz dilekçesinde herhangi bir sebep bildirmemiştir.

III. OLAY VE OLGULAR
İncelemeye konu olay; Düzce Açık Ceza İnfaz Kurumu’nda başka suçtan hükümlü olarak bulunan sanığın, 22.12.2014 tarihinde, cezaevinde bulunan bir hükümlü ile birlikte firar etmiş olduğu, iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1. Ceza İnfaz Kurumu görevlileri tarafından tutulan tutanak ve sanığın ikrarı karşısında; sanığın bu yöndeki temyiz gerekçeleri yerinde görülmemiştir.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
3. Sanık hakkında kurulan hükümde, Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülen, 5237 sayılı Kanun’un 50 nci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi ve 52 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca 3 ay 22 gün hapis cezasının günlüğü 20,00 TL den adli para cezasına çevrildiği sırada, hesap hatası sonucu adli para cezasının “2.240,00 TL” yerine “2.700,00 TL” olarak belirlenmesi suretiyle fazla ceza tayini, isabetli bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde (3) numaralı bentte açıklanan nedenle, Düzce 7. Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 19.04.2022 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz isteği açıklanan nedenle yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hükmün 8 numaralı paragrafında yer alan “2.700” ibaresi çıkarılarak yerine “2.240,00 TL” ibaresinin yazılması suretiyle hükmün, Tebliğnameye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesi’ne gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na TEVDİİNE, 21.06.2023 tarihinde karar verildi.