YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/2288
KARAR NO : 2023/5313
KARAR TARİHİ : 21.06.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında Yargıtay bozma ilamı üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1-Tekirdağ Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 07.01.2013 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan kamu davası açılmıştır.
2-Tekirdağ 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 06.03.2015 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 6 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilmiştir.
3-Yargıtay 8. Ceza Dairesi’nin 13.04.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünün Basit Yargılama Usulü uygulanması yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
4-Bozma üzerine; Tekirdağ 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 14.06.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında Basit Yargılama Usulü uygulanarak hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 3 ay 22 gün hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilmiştir.
5-Tekirdağ 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 14.06.2021 tarihli kararına sanığın itiraz etmesi üzerine aynı Mahkeme’nin 17.03.2022 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 5 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi; hakkında verilen cezanın seçenek tedbirlere çevrilmesine ve tekerrüre esas alınan ilamın uzlaşma kapsamına alındığına, ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
İncelemeye konu olay; Tekirdağ Açık Ceza İnfaz Kurumu’nda başka suçtan hükümlü olarak bulunan sanığın, 20.12.2012-26.12.2012 tarihleri arasında 6 gün özel izne ayrılması, izin süresinin bitiminden 48 saat geçmiş olmasına rağmen teslim olmayarak firar etmesi, iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
1. Ceza İnfaz Kurumu görevlileri tarafından tutulan tutanak ve sanığın ikrarı karşısında; sanığın bu yöndeki temyiz gerekçeleri yerinde görülmemiştir.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
3. Sanık hakkında kurulan hükümde, Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülen, temel ceza belirlenirken uygulama maddesinin “5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un (5275 sayılı Kanun) 97 nci maddesinin birinci fıkrası delaletiyle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 292 inci maddesinin birinci fıkrası” olduğunun belirtilmemesi suretiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 232 nci maddesinin altıncı fıkrasına aykırı davranılması, dışında bir hukuka aykırılık görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde (3) numaralı bentte açıklanan nedenle, Tekirdağ 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 17.03.2022 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz isteği açıklanan nedenle yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hükmün 1. fıkrasında yer alan “sübuta eren” ibaresinden sonra gelmek üzere “5275 sayılı Kanun’un 97 nci maddesinin birinci fıkrası delaletiyle” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğnameye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesi’ne gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na TEVDİİNE, 21.06.2023 tarihinde karar verildi.