YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/187
KARAR NO : 2023/9215
KARAR TARİHİ : 28.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2018/644 E., 2019/140 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 05.06.2013 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kamu davası açılmıştır.
2. Ankara 25. Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.02.2019 tarihli kararı ile sanık hakkında kurulan kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz istemi; sanığın mağduru zorla alıkoymadığı, üzerine atılı suçun unsurlarının oluşmadığı, mağdurun rızasının bulunduğu ve açıklanan kararda delillerin tartışılması gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay; olay tarihinde on beş yaşını doldurmamış bulunan mağdurun sanık ile birlikte kaldığı ve ertesi gün sanığın aracı içerisinde polis tarafından yakalandığı, bu suretle sanığın kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.

IV.GEREKÇE
Sanığın mağdura yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma eylemini cinsel amaçla gerçekleştirdiği nazara alınarak, ceza tayin edilirken, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 109 uncu maddesinin beşinci fıkrasının uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
1. Mağdurun aşamalardaki istikrarlı beyanları, sanığın kısmi ikrarı, müşteki beyanları ve dava dosyasındaki tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde, olay tarihinde mağdurun on beş yaşından küçük olması sebebiyle rızasının geçerli olmadığı, sanığın üzerine atılı suçun sübut bulduğu anlaşılmakla, sanık müdafiinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin diğer temyiz sebepleri de yerinde görülmemekle, kararda hukuka aykırılık bulunmamıştır .

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara 25. Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.02.2019 tarihli kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 28.11.2023 tarihinde karar verildi.