YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/1403
KARAR NO : 2023/4781
KARAR TARİHİ : 14.06.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/338 E. 2021/546 K.
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun hükümleri gereği temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Adana Cumhuriyet Başsavcılığının 2015/22571 Esas sayılı iddianamesi ile sanığın, etkin pişmanlık hükümleri uygulanmak suretiyle, hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan cezalandırılması, hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması talebi ile dava açılmıştır.
2. Adana 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/681 Esas ve 2015/877 Karar sayılı kararı ile sanığın, etkin pişmanlık hükümleri uygulanmak suretiyle, hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan, 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
3. İlgili kararın, sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 2020/6610 Esas, 2021/13455 Karar sayılı kararı ile ”Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 gün ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı Kararı ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununa 17.10.2019 tarih ve 7188 sayılı Kanunun 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddesinin ‘…01.01.2020 tarihi itibariyle hükme bağlanmış ve kesinleşmiş
dosyalarda basit yargılama usulü uygulanmaz…’ bölümündeki hükme bağlanmış ibaresinin Anayasanın 38. maddesine aykırı olduğuna dair iptal kararı gözetilerek basit yargılama usulü yönünden mahkemesince yeniden değerlendirme yapılmasının zorunlu olduğu..” gerekçeleri ile bozulmasına karar verilmiştir.
4. Yargıtay bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada; Adana 7.Asliye Ceza Mahkemesinin, 30.11.2021 tarihli, 2021/338 Esas, 2021/546 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında, takdiren basit yargılama usulü uygulanmasına yer olmadığına karar verilerek, hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan, etkin pişmanlık hükümleri uygulanmak suretiyle, 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. SanığınTemyiz Sebepleri
Sanık 01.12.2021 tarihli temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi bildirmemiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay; Adana E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’ndan, Adana Açık Ceza İnfaz Kurumuna sevk olan sanığın, izin süresinin bitiminde zamanında teslim olmayarak firar ettiği
iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
A. Sanığın temyiz sebepleri yönünden
Dosyadaki olgular itibari ile, Adana E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu’ndan, Adana Açık Ceza İnfaz Kurumuna sevk olan sanığın nakil için belirlenen izin süresinin bitiminde, 48 saat daha beklenmesine rağmen teslim olmayarak firar ettiği, birkaç gün sonra kendiliğinden teslim olduğu sabit olmakla, mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir
B. Diğer yönlerden
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımın doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle, Adana 7.Asliye Ceza Mahkemesinin, 30.11.2021 tarihli, 2021/338 Esas, 2021/546 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.06.2023 tarihinde karar verildi.