YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/1336
KARAR NO : 2023/3274
KARAR TARİHİ : 15.05.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Burhaniye Cumhuriyet Başsavcılığının 14.01.2015 tarihli iddianame ile sanığın hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 292 nci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 inci maddesi uyarınca cezalandırılması talebi ile dava açılmıştır.
2. Burhaniye 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.04.2015 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 292 nci maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 inci maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

3. Burhaniye 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.04.2015 tarihli kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 05.04.2021 tarihli ve 2019/10855 Esas, 2021/7054 Karar sayılı kararı ile ”….Anayasa Mahkemesinin14.01.2021 gün ve 2020/81 Esas, 2021/4 sayılı iptal kararı gözetilerek basit yargılama usulü yönünden mahkemesince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Yargıtay bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada; Burhaniye 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 24.09.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında basit yargılama usûlünün uygulanmasına karar verilerek hüküm kurulmuştur.
5. Ancak bu karara karşı sanık tarafından itiraz edilmesi üzerine Mahkemece genel hükümlere göre yapılan yargılama sonucunda 22.02.2022 tarihli kararıyla sanığın hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan, 5275 sayılı Kanun’un 105/A maddesinin sekizinci fıkrası delaletiyle 5237 sayılı Kanun’un 292 nci maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 inci maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebebi; somut bir nedene dayanmamaktadır.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanığın kapalı ceza infaz kurumuna iade kararı verilmesine rağmen iki gün içinde en yakın Cumhuriyet Başsavcılığına teslim olmayarak hükümlünün kaçması suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
2. Burhaniye İnfaz Hakimliğinin 04.11.2014 tarih ve 2014/771 Esas ve 2014/767 Karar sayılı kararı ile 6291 Sayılı Kanun ile değişik 5275 Sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanunun 105/A-7(b) maddesi gereğince kalan cezasının infaz etmek için Kapalı Ceza İnfaz Kurumuna gönderilmesine karar verildiği belirlenmiştir.
3. Burhaniye İnfaz Hakimliğinin 04.11.2014 tarih ve 2014/771 Esas ve 2014/767 Kararı 24.12.2014 tarihinde sanığa bizzat tebliğ edildiği belirlenmiştir.
4. 27.01.2015 tarihli tutanak içeriğine göre; sanığın yakalanarak ele geçtiği belirlenmiştir.
5. Sanık savunmasında; kapalı ceza infaz kurumuna iade kararının geldiğini, ancak ailesinin mağduriyeti nedeniyle gidip Cumhuriyet Savcılığı’na teslim olmadığını beyan ederek suçu ikrar ettiği belirlenmiştir.

IV. GEREKÇE
1. Burhaniye İnfaz Hakimliğinin 04.11.2014 tarih ve 2014/771 Esas ve 2014/767 Kararı, kararın, verilen kararının bizzat sanığa tebliğ edildiğine dair belge, 27.01.2015 tarihli tutanak, sanığın ikrarı ve tüm dava dosyasındaki deliller birlikte değerlendirildiğinde; sanığın mahkumiyetine dair kararda bir isabetsizlik bulunmadığı, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın aşağıdaki 2 nci husus dışında somut nedene dayanmayan ve yerinde görülmeyen temyiz itirazları reddedilmiş ve hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

2. Mahkemece bozma ilamı sonrası sanığın cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiş ise de, mahkemece 21.04.2015 tarihinde verilen kararda cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmediği ve söz konusu kararın da yalnızca sanık tarafından temyiz edildiği gözetilmeksizin, 1412 sayılı Kanunun 326 ncı maddesinin son fıkrasında düzenlenen kazanılmış hak kuralının ihlal edilmesi hukuka aykırı görülmüş ise de; 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün görülmüştür.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde 2 numaralı bentte açıklanan nedenle; Burhaniye 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 22.02.2022 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hüküm fıkrasında tekerrüre ilişkin bölümden “2. KEZ” ibaresinin çıkartılması suretiyle hükmün, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.05.2023 tarihinde karar verildi.