YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/1289
KARAR NO : 2023/9220
KARAR TARİHİ : 28.11.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/238 E., 2021/445 K.
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kurulan hükümün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Osmaniye Cumhuriyet Başsavcılığının 11.03.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 109 uncu maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkranın (f) bendi, beşinci fıkrası ve 53 üncü maddesi uyarınca cezalandırılmaları istemiyle dava açılmıştır.
2. Osmaniye 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 23.05.2014 tarihli ve 2014/73 Esas, 2014/151 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrası (f) bendi, beşinci fıkrası, 62 nci maddesi, 58 inci maddesi ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3. Osmaniye 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin, 23.05.2014 tarihli ve 2014/73 Esas, 2014/151 Karar sayılı kararı ile sanık müdafii temyizi üzerine Yargıtay 14. Ceza Dairesi’nin 15.03.2021 tarihli ve 2017/994 Esas, 2021/2078 Karar sayılı kararı ile “..Suç tarihinde on yedi yaşı içerisinde bulunan mağdurenin, hileyle sanığın teyzesinin evine çağrılmasının ardından burada zorla alıkonulduğuna dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı, cinsel istismar eylemi sırasında uygulanan cebrin bu suçun unsuru olduğu ve mevcut haliyle sanığın olay anında mağdureyi evde kilitli tutması şeklinde sübuta eren eyleminden dolayı 5237 sayılı TCK’nın 109/1. maddesi uyarınca mahkumiyeti gerektiği gözetilmeden suç vasfının tayininde, yanılgıya düşülerek bozulmasına…” karar vermiştir.
4. Yargıtay bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada; Osmaniye 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 19.10.2021 tarihli ve 2021/238 Esas, 2021/445 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrası (f) bendi, beşinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hakkında hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafii, sanığın suç kastının olmadığı, mağdurenin soyut beyanı dışında delil olmadığını, Türk Ceza Kanunu 109 uncu madde birinci fıkrası gereğince ceza verilmesinin mümkün olmadığını ve mağdurun şikayetçi olmadığına dair sebeplerle hükmü temyiz ettiği anlaşılmıştır.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanık ile mağdurenin suç tarihi öncesinde bir süre arkadaşlık yaptıkları, mağdurenin sanıktan ayrılmak ve başka biri ile arkadaşlık yapmak istemesi üzerine mağdureyi bir yakının evine çağırarak kapıyı kilitlediği, zorla pantolonunu ve iç çamaşırını çıkartarak yarı çıplak fotoğraflarını cep telefonu ile çektiği, akabinde kilitlediği kapıyı açarak mağdurenin ikametten ayrılmasına izin vermesine ilişkindir.

IV. GEREKÇE
A. Sanığın olayda mağdurenin rızasının bulunduğuna, suç işleme kastının olmadığına ilişkin temyiz sebeplerine yönelik olarak, sanığın, mağdure ile olay tarihinde öncesinde arkadaşlık yaptıkları, mağdurenin sanıktan ayrılmaya karar verdiği, bunun üzerine sanığın mağdureyi arayarak … hesabındaki fotoğrafları ile oynama yaparak ifşa etmekle tehditte bulunup arkadaşlığını devam ettirmesini istediğini, bunun için olay günü mağdureyi konuşmak için teyzesinin evine çağırdığını, mağdurenin belirtilen adrese gittiği, sanığın mağdure ikametgaha gelince ikametinin kapısını kilitlediği, mağdurenin zorla üzerindeki pantolon ve iç çamaşırını çıkardığı, bu sırada mağdurenin yarı çıplak fotoğraflarını çektiği, daha sonra kilitlediği kapıyı açarak mağdurenin ikametgahtan ayrılmasına izin verdiği şeklinde gerçekleşen olayda Türk Ceza Kanunu 109 uncu madde birinci fıkrası uyarınca mahkumiyeti gerektiği, böylece sanığın, mağdureye karşı kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan Türk Ceza Kanunu 109 uncu madde üçüncü fıkrası (f) bendi uyarınca bir kat arttırılarak cezalandırılmasına, sanık eylemini cinsel amaçlı işlemesi nedeniyle Türk Ceza Kanunu 109 uncu madde beşinci fıkrası uyarınca yarı oranında arttırılarak cezalandırılmasına mahkeme tarafından sanık hakkında kurulan hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
B. Şikayetten vazgeçildiğine ilişkin temyiz sebeplerine yönelik olarak,
Mağdurenin şikayetinden vazgeçmiş olmasına rağmen, aşamalardaki istikrarlı beyanlarında, eylemin rızası dışında zorla gerçekleştirildiğini ifade etmesi, sanığın Cumhuriyet Savcılığı huzurundaki beyanında dış kapıyı kapattığını ve zorla pantolonunu çıkardığını beyan etmesi, sanığın kişiyi hürriyetten yoksun kılma suçunu işlediğinin sabit olduğu, sanığın suç kastının bulunduğu ve mağdurenin şikayetçi olmadığını beyan etmiş olmasının suçun sübutuna etki etmeyeceği, zira atılı suçun şikayete bağlı olmadığı anlaşılmakla, sanığın bu yöndeki temyiz sebepleri reddedilmiş ve kararda hukuka aykırılık bulunmamıştır.
C. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Osmaniye 2. Ağır Ceza Mahkemesinin, 19.10.2021 tarihli ve

2015/238 Esas, 2021/445 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 28.11.2023 tarihinde karar verildi.