YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/9538
KARAR NO : 2023/6797
KARAR TARİHİ : 02.10.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2016/183 E., 2016/281 K.
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Davadan usulüne uygun yargılama sürecinde haberdar edilmeyen suçtan zarar TİGEM’in gerekçeli kararın tebliği üzerine hükmü temyiz ettiği anlaşıldığından, anılan Kurumun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca yasa yollarına başvurma hakkı bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usûl hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu, ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ceylanpınar Cumhuriyet Başsavcılığının 27.03.2016 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Ceylanpınar Asliye Ceza Mahkemesinin 14.04.2016 tarihli kararı ile sanığın hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan beraatine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Şikayetçi vekilinin temyiz isteği, sanığın 3091 sayılı Yasa’ya göre mahkumiyetine karar verilmesi gerektiğine
ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanığın şikayetçi TİGEM kurumuna ait 4929 parsel numaralı taşınmazda kaçak yapı inşa ettiği iddiasına ilişkindir.
2. Ceylanpınar Kaymakamlığının 18.09.2015 27.11.2015 tarihli tecavüzün men edilmesimesine kararları ve bu kararların infaz edildiğine ilişkin tutanaklar dosyada mevcuttur.

IV. GEREKÇE
Sanık hakkında kurulan hükümde,
1. 5271 sayılı Kanun’un 175 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca duruşma günü belirlenerek, hazır bulunması gereken kişilerin çağrılması ve 5271 sayılı Kanun’un 182 ve devamı maddeleri gereğince duruşma yapılması gerektiği gözetilmeden, duruşma açılmadan tensip ile dosya üzerinden yazılı şekilde karar verilmesi,

2. Şikayetçi kurum TİGEM’in (Tarım İşletmeleri Genel Müdürlüğü) malları tabi olduğu 233 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca kamu malı niteliğinde olduğundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesi birinci fıkrasında 25.02.2009 tarihli 5841 sayılı Yasanın 1 inci maddesiyle “kamuya ait olan veya kamunun hüküm ve tasarrufu altında bulunan malların korunması, idare tarafından, kamu gücünün kullanımı ile her zaman mümkün bulunmaktadır.” şeklindeki gerekçeyle değişiklik yapılarak kamu malları hakkı olmayan yere tecavüz suçu kapsamından çıkarılmış olduğundan 5237 sayılı Kanun’un 154 üncü maddesi birinci fıkrası uygulama alanı bulunmadığı ancak; sanığın katılana ait taşınmaza ev yapmak suretiyle tecavüzü nedeniyle sanık hakkında 3091 sayılı Kanun uyarınca aynı yere ilişkin iki ayrı men kararı verilip her iki men kararının da infaz edildiğinin anlaşılması karşısında, sanığın eyleminin 3091 sayılı Kanun’un 15 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendine aykırılık suçunu oluşturduğu gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması hukuka aykırı bulunmuştur.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ceylanpınar Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.04.2016 tarihli karara yönelik şikayetçi vekilinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.10.2023 tarihinde karar verildi.