YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/8609
KARAR NO : 2023/4905
KARAR TARİHİ : 19.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2016/510 E., 2016/1045 K.
SUÇ : Başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Aydın Cumhuriyet Başsavcılığının 12.10.2010 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama suçundan cezalandırılması istemi ile dava açılmıştır.
2. Aydın 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.02.2011 tarihli kararı ile sanık hakkında başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama suçundan hapisten çevrilme 6.000,00 TL adli para cezası ve doğrudan verilen 5.540,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, karar 09.03.2011 tarihinde kesinlenmiştir.
3. Sanığın denetim süresi içinde 04.09.2011 tarihinde yeniden suç işlemesi üzerine Aydın 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.06.2016 tarihli kararı ile sanığın başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz
kullanılması suretiyle yarar sağlama suçundan hapisten çevrilme 6.000,00 TL adli para cezası ve doğrudan verilen 5.540,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği, suç işleme kastı olmadığına, zararı giderdiğine, usul ve yasaya aykırı karar verildiğine
ilişkindir.

III. GEREKÇE
1. 5271 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 231 inci maddesinin onbirinci fıkrasına göre hükmün açıklanmasına yönelik kararda; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 141 inci maddesinin üçüncü fıkrası, 5271 sayılı Kanun’un 34 üncü ve 230 uncu maddeleri ve Ceza Genel Kurulu’nun 18.11.2014 gün, 2013/8-830 Esas ve 2014/502 Karar sayılı kararı uyarınca hükmün gerekçesinde, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin yazılması, kanıtların tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen kanıtlar ile mahkemece ulaşılan kanaatin, sanığın suç oluşturduğu veya oluşturmadığı sabit görülen fiilin belirtilmesi ve bu fiilin nitelendirilmesinin yapılması suretiyle infazı kabil bir hüküm kurulması gerekirken, gerekçesiz olarak hükmün açıklanması geri bırakılan karara atıf yapılmak suretiyle hüküm kurulması,
2. Hükmün açıklanmasına sebebiyet veren ihbara konu ilamda, sanık suç tarihinde uzlaşmaya tabi olmayan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 106 ncı maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen tehdit suçundan mahkum olmuş ise de, hükümden sonra, 02.12.2016 tarih ve Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren, 6763 sayılı Kanun’un 34 üncü maddesiyle değişik, 5271 sayılı Kanun’un 253 üncü maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre, söz konusu tehdit suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı, UYAP incelemesinde Aydın 5. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 26.05.2017 tarihli ek kararı ile uzlaşma nedeniyle kamu davasının düşürülmesine karar verildiği anlaşıldığından hukuka aykırı bulunmuştur.

IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Aydın 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.06.2016 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 19.06.2023 tarihinde karar verildi.