YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/8337
KARAR NO : 2023/8531
KARAR TARİHİ : 07.11.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/250 E., 2016/37 K.
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzelterek Onama
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu, ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Anamur Cumhuriyet Başsavcılığının 22.03.2015 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan kamu davası açılmıştır.
2. Anamur 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.02.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan hapisten çevrili 3000 TL ve doğrudan verilen 80 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz isteği; mahkumiyete yeter delil olmadığına, lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanığın Bozyazı ilçesi … mahallesi … mevkii 104 ada 14 parsel sayılı arazinin öncesinde kendisine ait olan ancak icraya yansıyan borçları nedeniyle muvazalı olarak K.F ‘ye devrettiği arazinin icra yoluyla M.Y.’ye daha sonra da katılan …’e satıldığı, sanığın, hiç bir hakka dayanmakasızın katılana ait arazi üzerinde muz ekip biçmeye devam etmek suretiyle işgalde bulunduğu iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
1. Sanığın savunması, katılanın ve tanıkların beyanları ile tüm dava dosyası kapsamındaki deliller birlikte değerlendirildiğinde; sanığın, katılana ait araziye tecavüz ettiğinin sabit olduğu yönünde kurulan hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Sanık, lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkin temyiz talebinde bulunmuş ise de; sanık hakkında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 231 inci maddesinin altıncı fıkrasının (c) bendine göre zararı gidermediği anlaşıldığından hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmemesinde ve hapis cezası para cezasına çevrildiği için cezanın ertelenmesine karar verilmemesinde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
4. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
5. Sanık hakkında kurulan hükümde, Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülen, sanık hakkında verilen sonuç cezanın adli para cezası olması karşısında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden 5237 sayılı Kanun’un 58 inci maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.
Ancak bu hususun 1412 sayılı Kanun’un 322 nci maddesine göre düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Anamur 3. Asliye Ceza Mahkemesinin, 01.02.2016 tarihli kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz istekleri yerinde görüldüğünden hükmün,1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulandığı bölümlerin tamamen çıkartılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.11.2023 tarihinde karar verildi.