YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/7549
KARAR NO : 2023/2959
KARAR TARİHİ : 08.05.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dilencilik
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ordu Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 15.03.2016 tarihli ve 2016/1966 Soruşturma, 2016/786 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında dilencilik suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 229 uncu maddesinin birinci ve ikinci fıkraları uyarınca dava açılmıştır.
2. Ordu 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.05.2016 tarihli ve 2016/188 Esas, 2016/680 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında dilencilik suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 229 uncu maddesinin birinci ve ikinci fıkraları ve 53 üncü maddesi uyarınca 1 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına, 58 inci maddesi uyarınca hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği;
1. Kolluk görevlilerince düzenlenen tutanak dışında hakkında başka delil olmadığına,
2. Ve sair hususlara, ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanığın suç tarihinde sekiz yaşında olan öz oğlunu dilencilikte araç olarak kullandığı iddiasına ilişkindir.
2. Kolluk görevlilerince tanzim olunan 09.03.2016 tarihli tutanakta, sanığın … ilçesi … Mahallesi … Sokakta iki kızı ve mağdur ile birlikte dilendiğinin tespit edildiği belirtilmiştir.
3. Sanık aşamalarda, mendil ve boncuk satarak geçimini sağladığını, okul alışverişi için çocukları ile birlikte dolaşırken polislerin dilencilik yaptığına dair ihbar olduğunu söyleyip tutanak tanzim ettiklerini ifade etmiş ve bu anlatımın mağdur ve kardeşleri tarafından doğrulandığı belirlenmiştir.
4. Tutanak mümzii polis memurları S.T. ve E.G., olay tarihinde üç bayan ve bir çocuğun dilendiği yönünde haber almaları üzerine olay yerine gittiklerinde sanığın iki kızı ve yaşı küçük oğlu mağdur ile birlikte dilendiklerini tespit edip tutanak düzenlediklerini ifade ettikleri belirlenmiştir.

IV. GEREKÇE
1. Kolluk görevlilerince tanzim olunan 09.03.2016 tarihli tutanak ve tutanak mümziilerinin tutanak içeriğini doğrulayan nitelikteki beyanları ve dava dosyası kapsamındaki tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde, sanığın suç tarihinde sekiz yaşında olan çocuğunu dilencilikte araç olarak kullandığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında kurulan hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ordu 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.05.2016 tarihli ve 2016/188 Esas, 2016/680 Karar sayılı kararında sanık tarafından ileri sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.05.2023 tarihinde karar verildi.