YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/7081
KARAR NO : 2023/8900
KARAR TARİHİ : 21.11.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/251 E. 2016/41 K.
SUÇ : Parada sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Trabzon Cumhuriyet Başsavcılığının 18.05.2010 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında parada sahtecilik suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 197 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca dava açılmıştır.
2. Trabzon 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.03.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında parada sahtecilik suçundan 5237 sayılı Kanun’un 197 nci maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesi, 52 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca 1 yıl 8 ay hapis ve 200,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin açıklanması geri bırakılan hükmün aynen açıklanmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz isteği;
1. Sanık hakkında seçenek yaptırımlara çevrilme ve erteleme hükümlerinin uygulanmadığına,
2. Gerekli indirimlerin yapılmadığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanığın sahte para üretip tedavüle koyduğu iddiasına ilişkindir.
2. Sanığın, olay tarihinde bir AVM’de bulunan işyerine gidip yaptığı alışveriş karşılığında verdiği 20,00 TL’lik paranın sahte olduğunun işyeri sorumlusu tarafından anlaşılması üzerine olay yerine gelen kolluk görevlileri tarafından sanığın yapılan üst aramasında 18 adet aynı seri numaralı 20,00 TL’lik banknotun daha ele geçirildiği belirlenmiştir.
3. T.C. … Bankası Banknot Matbaası Genel Müdürlüğünün 08.06.2010 tarihli Sahte Banknot / Efektif / Değerli Kağıt İnceleme ve Değerlendirme raporu ile 19 adet A061 244 286 seri numaralı 20,00 TL’lik banknotların sahte olduğu, aldatma kabiliyetinin olduğu, yapılışındaki özen ve ustalık derecesi nedeniyle sahte olduğunun ilk bakışta herkes tarafından kolaylıkla anlaşılamayacağı, para destesi veya paketi içinde yer alması durumunda sahte olduğunun ilk bakışta herkes tarafından kolaylıkla anlaşılmasının mümkün olmadığı, uzmanlarca veya veznedarlar gibi para işinin bir parçası olan insanlarca sahte olduğunun anlaşılacağı belirlenmiştir.
4. Sanık savunmasında, öğrenci olduğunu, kira parasını ödeyebilmek için 20 TL’lik gerçek banknotu taratıp bu şekilde 20 adet 20 TL’lik sahte paralar elde ettiğini, paralardan bir tanesini de başka bir işyerine verip sigara aldığını belirterek atılı suçlama ile ilgili ikrarda bulunduğu belirlenmiştir.
IV. GEREKÇE
A. 5237 sayılı Kanun’un 50 ve 51 inci Maddelerinin Uygulanmamasına İlişkin
Sanığa tayin olunan cezanın miktarı, güncel adli sicil kaydı ve hakkındaki hükmün, açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanması niteliğinde olduğu gözetildiğinde, 5237 sayılı Kanun’un 50 ve 51 inci maddelerinde düzenlenen lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkin temyiz sebebi reddedilmiştir.
B. Diğer Yönlerden
1. Suçtan zarar gören ve tanık anlatımları, sanığın ikrarı, … Bankası raporu ve dava dosyası kapsamındaki tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde, sanığın 20,00 TL’lik sahte banknotları üretip tedavüle koyduğunun anlaşılması karşısında, sanık hakkında kurulan hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri reddedilmiştir.
3. Sanık kurulan hükümde, temel hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde, aynı gerekçeyle adli para cezasına esas alınan birim gün sayısının alt sınırın üstünde belirlenmesi suretiyle hükümde çelişkiye neden olunması dışında bir hukuka aykırılık görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçenin (B) bölümünün (3) numaralı bendinde açıklanan nedenle Trabzon 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 01.03.2016 tarihli kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hükümde 5237 sayılı Kanun’un 197 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca hapis cezası yanında tayin olunan adli para cezasına esas alınan 12 günün 5 güne, 62 nci maddesi uyarınca belirlenen 10 günün 4 güne ve aynı Kanun’un 52 nci maddesi uyarınca tayin olunan 200,00 TL adli para cezasının ise 80,00 TL’ye indirilmesi suretiyle hükmün, Tebliğnameye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.11.2023 tarihinde karar verildi.