YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/6161
KARAR NO : 2023/2464
KARAR TARİHİ : 25.04.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yangın çıkarma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Konya Cumhuriyet Başsavcılığının 12.01.2015 tarihli iddianamesi ile 5237 sayılı Kanun’un 151 nci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesi uyarınca sanık hakkında mala zarar verme suçundan dava açılmıştır.
2. Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.03.2016 tarihli ve 2015/92 Esas, 2016/197 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yangın çıkarma suçundan 5237 sayılı Kanun’un 170 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi, 35 inci maddesinin birinci ve ikinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkrası ve 58 icni maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve tekerrür hükümleri uygulanmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği, usul ve yasaya aykırı karar verildiği ve benzerine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, aralarında husumet olan ve daha önce kiracısı olduğu müştekiye ait tekel büfenin camını kırıp yakmak için de içine bir kağıdı yakarak attığı, ancak büfenin yanmadığı, sanığın mala zarar verme suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
2. 19.11.2014 tarihli olay yeri görgü ve tespit tutanağında, tekel bayi camı kırıldığı ve içine ateş atıldığı anonsu ile olay yerine intikal edildiği, bayini demir kapalı ve demir muhafazalı camının kırık olduğu, cam parçalarının market için ve dışında dağılmış olduğu, tekel bayi içerisinde kapı arkasında yerde beton zemin üzerinde 5×5 cm ebadında kağıt yanığın ve benzer küllerin mevcut olduğu tespit edilmiştir.
3. 19.11.2014 tarihli olay yeri inceleme raporunda, işyeri giriş kapısı sağyan tarafındaki dışarıdan demir parmaklık olan 80×90 cm ebadındaki camın kırık olduğu, kırık cam parçalarının içeride olduğu, içeride kırık camların yanında tamamen yanmış kağıt parçası olduğu belirtilmiştir.
4. 28.11.2014 tarihli CD izleme tutanağında müşteki Şeref e ait işyerini gösteren kamera kayıtları üzerinde müşteki Şeref ile birlikte izlendiği, kamera görüntülerinde tarih ve saat görünmediği, görüntülerde koyu giyimli bir kadının geldiği, kadının Havva olduğunu beyan ettiği, mala zarar verme olayının kayıtlarda olmadığı, köfteci şahsın kadının gittiği yöne doğru yürüdüğünün görüldüğü imza altına alınmıştır.
5. 19.11.2014 günü saat 17.34 olan sanığa ait adli muayene raporunda darp cebir izi olmadığı, alkolmetre ile alkolsüz olduğu tespit edilmiştir.
6. Tanık A.K., sanığın müştekiye ait tekel büfesinin camını kırdığını ve yaklaşık 1-2 saat sonra da elindeki kağıda benzer bir maddeyi yakarak işyerinin içerisine attığını ve sonrada kaçıp uzaklaştığını, olay sırasında sanığın aşırı alkollü olduğunu beyan etmiştir.
IV. GEREKÇE
Sanık hakkında kurulan hüküm, sanığın daha önce kiracısı olduğu ve aralarında husumet bulunan mağdura ait büfenin akşam saatlerinde camını kırıp yakmak için de içine bir kağıdı yakarak attığı, ancak büfenini yanmadığı olayda; sanığın eyleminin 5237 sayılı Kanun’un 151 inci maddesinin birinci fıkrası ve 152 nci maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinde düzenlenen yakarak mala zarar verme suçu ile 170 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde düzenlenen genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçunu oluşturacağı, ancak sanığın aynı Kanun’un 44 üncü maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen fikri içtima kuralı uyarınca en ağır cezayı gerektiren fiil olanyakarak mala zarar verme suçundan cezalandırılması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan mahkumiyet hükmü kurulması nedeniyle hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.03.2016 tarihli ve 2015/92 Esas, 2016/197 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi ve 326 ncı maddesinin son fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 25.04.2023 tarihinde karar verildi.