YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/5088
KARAR NO : 2023/8490
KARAR TARİHİ : 07.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/391 E., 2016/294 K.
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzeltilerek onama

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, temyiz istemlerinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Antalya Cumhuriyet Başsavcılığının, 06.03.2015 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Antalya 5. Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.03.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Cumhuriyet savcısının temyiz isteği,
1. Sanığın elde etmiş olduğu menfaat gözetilerek, alt hadden uzaklaşmak suretiyle ceza tayin olunması gerektiğine,
2. 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesi yönünden Anayasa Mahkemesinin iptal kararının dikkate alınmadığına, ilişkindir.
B. Sanığın temyiz isteği,
Mahkemece verilen cezayı hak etmediğine, ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay; sanık … ile mağdurun eşi tanık H.’nın iş arkadaşı olması nedeniyle tanıştıkları, sanığın sağlıklı bir kalacak yeri olmadığından, mağdur ve ailesinin sanığı evlerinde birlikte kalmak üzere davet ettikleri, bir süre birlikte yaşadıkları, bu süreçte sanığın mağdura ait banka kartının şifre bilgilerini öğrendiği ve kartı bulunduğu yerden alarak 8.458,00 TL harcama yapmak suretiyle atılı suçu işlediği iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1. Mahkemece, suçun işleniş biçimi, sanığın sosyal ve ekonomik koşulları gözetilerek, temel cezanın yazılı şekilde belirlenmesinde, 5237 sayılı Kanun’un 3 üncü ve 61 inci maddelerine aykırılık bulunmamakla, Cumhuriyet savcısının bu yöndeki temyiz itirazı reddedilmiştir.
2. 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesindeki hak yoksunluklarının; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı gözetilerek infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmekle, bu hususta düzeltilerek onama isteyen Tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
3. Mağdurun aşamalardaki beyanları, sanığın tevil yollu ikrar içeren savunması, tanık ifadeleri ve tüm dava dosyası kapsamındaki deliller birlikte değerlendirildiğinde, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine yönelik kararda bir isabetsizlik görülmemiş, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımın doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın somut bir nedene dayanmayan ve Cumhuriyet savcısının diğer temyiz itirazları yerinde görülmemekle, kararda hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Antalya 5. Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.03.2016 tarihli kararında Cumhuriyet savcısı ve sanığın temyiz itirazları ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden vaki temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, Tebliğnameye kısmen aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.11.2023 tarihinde karar verildi.