YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/3884
KARAR NO : 2022/11435
KARAR TARİHİ : 04.07.2022
İhbarname No : KYB – 2021/5707
İnfaz kurumuna yasak eşya sokma, iftira ve hükümlü ve tutukluların haklarının kullanımını engelleme suçlarından sanık …’in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 298/1 (4 kez), 297/1, 267/1 ve 43/1. maddeleri gereğince 4 kez 1 yıl 6 ay hapis, 3 yıl hapis ve 1 yıl 12 ay hapis cezaları ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 58/6. maddesi uyarınca hükmedilen hapis cezalarının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Kütahya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/03/2014 tarihli ve 2013/559 Esas, 2014/208 sayılı Kararının Yargıtay 16. Ceza Dairesinin 29.12.2016 tarihli ve 2016/5874 Esas, 2016/7597 Karar sayılı ilamı ile iftira ve hükümlü ve tutukluların haklarının kullanımını engelleme suçları yönünden onanması, infaz kurumuna yasak eşya sokma suçundan bozulması üzerine yeniden yapılan yargılama neticesinde sanığın 5237 sayılı Kanunun 297/2-b maddesi gereğince 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hapis cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Kütahya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.06.2017 tarihli ve 2017/143 Esas, 2017/470 sayılı Kararının Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 11.12.2018 tarihli ve 2018/2448 Esas, 2018/14217 Karar sayılı ilâmı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, hükümlünün ikinci kez mükerrirliğine esas olan ilamın ortadan kaldırılması sebebiyle ikinci kez tekerüre ilişkin kısmın karardan çıkarılarak, Türk Ceza Kanunu’nun 58/6. maddesi uyarınca hükmedilen hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Kütahya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.04.2020 tarihli ve 2017/143 Esas, 2017/470 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin Kütahya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 24.04.2020 tarihli ve 2020/306 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosyası ile ilgili olarak ;
Dosya kapsamına göre, sanığın ikinci kez mükerrir sayılmasının dayanağını oluşturan Tavşanlı (Kapatılan) 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 27.03.2008 tarihli ve 2007/508 Esas, 2008/240 sayılı Kararının hükümden sonra yürürlüğe giren 6763 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik doğrultusunda yapılan uzlaştırma sebebiyle anılan Kanun’un 254/2. maddesi gereğince düşürülmesine dair Tavşanlı 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 07.01.2020 tarihli ve 2007/508 Esas, 2008/240 sayılı ek kararını müteakip, Kütahya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.04.2020 tarihli ve 2017/143 Esas, 2017/470 sayılı ek kararı ile ikinci kez tekerrüre ilişkin kısmın karardan çıkarılmasına karar verilmiş ise de, hükmün kesinleşmesini müteakip mahkemenin dosyadan el çektiği ve hükümden çıkarma şeklinde bir uygulama yapamayacağı ancak tekerrür hükümlerinin infaz aşamasında gözetilmesi gerektiğinden, infaza müteallik bir ek karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde
isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı CMK.nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 04.01.2021 gün ve 2020-12556 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28.01.2021 gün ve KYB – 2021/5707 sayılı ihbarnamesi ile dairemize tevdii kılınmakla incelendi.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerel Mahkemenin 27.04.2014 tarihli kararı ile dosyadan el çektikten sonra vermiş olduğu kararda değişiklik yapamayacağı, bu nedenle sanık hakkında tekerrür uygulamasının hükümden çıkartılmasına yönelik Kütahya 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 10.04.2020 tarihli ek kararı ile bu karara yönelik itirazın reddine ilişkin Kütahya 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 24.04.2020 tarihli ve 2020/306 değişik iş sayılı kararının hukukî geçerliliğinin bulunmaması ve yok hükmünde olması karşısında, geçerli olmayan bir hükme yönelik olarak kanun yararına bozma talebinde bulunulması mümkün olmadığından, kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, dosyanın Adalet Bakanlığı’na gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na TEVDİİNE, 04.07.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.