Yargıtay Kararı 8. Ceza Dairesi 2021/385 E. 2023/8958 K. 22.11.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/385
KARAR NO : 2023/8958
KARAR TARİHİ : 22.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/1087 E. 2016/978 K.
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, yaralama
HÜKÜMLER : Beraat, mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanıklar hakkında kurulan hükümlerin temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, temyiz isteklerinin süresinde olduğu, temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Hatay Cumhuriyet Başsavcılığının 05.08.2015 tarihli ve 2015/10609 Soruşturma, 2015/4297 Esas sayılı iddianamesi ile sanıklar hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve yaralama suçlarından cezalandırılmaları için kamu davası açılmıştır.
2. Hatay 7. Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.06.2016 tarihli ve 2015/1087 Esas, 2016/978 Karar sayılı kararı ile sanıkların yaralama suçundan beraatlerine, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ise mahkumiyetlerine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Katılan … ‘nun temyiz isteği; yaralama suçundan sanıkların ayrıca cezalandırılması gerektiğine, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu bakımından ise; temel cezaların teşdiden belirlenmesi ve sanıklar hakkında haksız tahrik hükümleri gereğince indirim yapılmaması gerektiğine ilişkindir.
2. Sanıklar … ve …’ ün temyiz istekleri bir sebebe dayanmamaktadır.

3. Sanıklar müdafiinin temyiz isteği; eksik inceleme yapıldığına, mahkumiyetlere yeter delil bulunmadığına ve şüpheden sanığın yararlanacağına ilişkin evrensel hukuk ilkesinin işletilmediğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, katılan …’ ın sosyal medya üzerinden arkadaşlık kurduğu sanıklardan …’ nın kızı olan …’yı rahatsız ettiği, bu sebepten olmak üzere sanıkların tanıdığı olan ve tanık sıfatıyla bilgi ve görgüsüne başvurulan …’ nun katılanı … Mahallesinde bulunan mezarlık civarına davet ettiği, katılanın buraya gelmesi akabinde sanıkların bir araçla yanlarına gelerek katılanı zorla araca bindirdikleri, götürdükleri yerde darp ettikleri bu suretle katılana yönelik yaralama suçunu işledikleri ve katılanı hürriyetinden alıkoyduklarına ilişkindir.
2. Hatay Antakya Devlet Hastanesinden katılan hakkında aldırılan 02.05.2015 tarihli genel adli muayene raporunda; katılanın her iki gözünün altında ve sol bacak ön yüzünde ekimoz, yanaklarında, burnunda ve dudaklarında kanama olduğu, boynunda kızarıklık görüldüğü, sağ el ve sol el sırtında üçer adet sigara iziyle uyumlu 2. derecede yanık izi tespit edildiği belirtilmiştir.
3. Dosya kapsamında mevcut, tanık sıfatıyla bilgi ve görgüsüne başvurulan … ile katılan … arasındaki … isimli sosyal ağ kanalıyla yapılan yazışma görüntülerine göre; …’ in 25.04.2015 tarihinde sanıklardan …’ nın kızı olan … ile ilgili katılana sorular sorduğu, 01.05.2015 tarihinde gerçekleşen konuşma içeriğine göre ise suç mahallinde buluşmak üzere anlaştıkları anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
1. Sanıklar hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’ nun (5237 sayılı Kanun) 61 inci maddesi gözetilerek, mahkemenin suçun işlendiği yer ve zaman ile suç kastının önem ve değeri kriterlerine göre belirlediği temel cezaların; hak ve nesafet kuralları ile 5237 sayılı Kanunu’ nun 3 üncü maddesinde yer alan “suç işleyen kişi hakkında fiilin ağırlığıyla orantılı cezaya hükmolunur” şeklindeki orantılılık ilkesine aykırılık taşıdığı görülmediğinden katılan …’in kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu bakımından belirlenen temel cezaların üst hadden belirlenmesi gerektiğine yönelik temyiz itirazları yönünden hükümlerde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Katılan …’ ın sıcağı sıcağına alınan soruşturma beyanında “…ben de eğer benim ile buluşacaksan soyunmam gerek soyunursan gelirim deyince … teklifimi kabul etti…” şeklindeki beyanı karşısında sanıklar hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükümlerde 5237 sayılı Kanun’un 29 uncu maddesi gereğince indirim yapılmasında bir isabetsizlik görülmediğinden katılan …’in kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu bakımından belirlenen temel cezalarda haksız tahrik hükümleri gereğince indirim yapılmaması gerektiğine yönelik temyiz itirazları yönünden hükümlerde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
3. Olay nedeniyle katılan …’ın vücudunda “Olay ve Olgular” bölümünde belirtildiği şekilde darp ve cebir izleri bulunduğu belirtilmiş ise de yaralamanın hürriyetten alıkoyma suçunun zor unsurunu oluşturduğu gözetilerek sanıkların eylemlerinin kül halinde 5237 sayılı Kanun’un 109 uncu maddesinin ikinci fıkrasında yer alan cebir ve tehdit uygulamak suretiyle kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunu oluşturduğu, neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama derecesine varmayan kasten yaralama fiilinin suçun unsuru olduğu, ayrı bir suç olarak değerlendirilmeyeceği, 5237 sayılı
Kanun’un 109 uncu maddesinin ikinci fıkrası gereğince hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, eylemin bölünerek sanıklar hakkında ayrı ayrı hükümler kurulması 5271 sayılı Kanun’un 225 inci maddesinin birinci fıkrasına aykırı bulunmuştur.

V. KARAR
Gerekçe bölümünün üçüncü bendinde açıklanan nedenlerle Hatay 7. Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.06.2016 tarihli ve 2015/1087 Esas, 2016/978 Karar sayılı kararına yönelik katılan …, sanıklar ve sanıklar müdafiiin temyiz isteği yerinde görüldüğünden kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve yaralama suçlarından kurulan hükümlerin, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.11.2023 tarihinde karar verildi.