YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/3709
KARAR NO : 2023/2266
KARAR TARİHİ : 12.04.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehlikeli maddeleri izinsiz olarak bulundurma veya el değiştirme
HÜKÜM : Beraat
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Solhan Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 29.11.2010 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında tehlikeli maddelerin izinsiz olarak bulundurulması veya el değiştirmesi suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 174 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesi uyarınca dava açılmıştır.
2. Solhan Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 18.02.2016 tarihli ve 2013/48 Esas, 2016/49 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında tehlikeli maddelerin izinsiz olarak bulundurulması veya el değiştirmesi suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Cumhuriyet savcısının temyiz isteği; atılı suçun unsurlarının oluştuğuna ve sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, sanığın ikametinde usulüne uygun olarak yapılan aramada 1 adet el bombasının ele geçirilmesine ilişkindir.
2. Fiziki İnceleme Raporuna göre; söz konusu el bombasının Türkiye imali savunma tipi basınç ve parça tesirli el bombası olduğu, canlılar üzerinde yaralayıcı öldürücü, cansızlar üzerinde yakıcı, yıkıcı ve tahrip edici özelliğe sahip olduğu 5237 sayılı Kanun’un 6 ncı maddesi ve 174 üncü maddesinin birinci fıkrası kapsamında mütalaa edilmesi gerektiği kanaatine varılmıştır.
3. İlçe Jandarma görevlilerince düzenlenen 08.11.2010 tarihli tutanakta; geçici köy korucusu olarak görev yapan sanığa teslim edilen askeri malzemeler arasında MKE MOD45 KF MKE 1-22 kafile numaralı mühimmatın bulunmadığı belirtilmiştir.
4. Tanık S.B ”… gönüllü köy korucusu olarak görev yapıyordum, terör yıllarında biz koruculara Jandarma tarafından silah ve mühimmatlar verilmişti, fakat bunlar bize zimmetli olarak verilmemişti, bu mühimmatları daha sonra bizlerden istediler, ben de bana verilen el bombasını jandarmaya teslim etmesi için sanığa verdim, daha sonra sanığın evinde arama yapılmış ve benim verdiğim el bombası ele geçmiş, el bombası resimleri benim sanığa verdiğim el bombasına çok benziyor” şeklinde beyanda bulunmuştur.
5. Sanık, tanığın beyanları ile uyumlu savunmasında yeğeni olan S.B’nin emrinde çalışan gönüllü köy korucusu olduğunu, Servan’da bulunan bir adet el bombasını jandarmaya teslim etmesi için aramadan üç dört gün önce kendisine teslim ettiğini, kendisinin de karakol uzak olduğundan dolayı aynı gün el bombasını karakola teslim edemediğini belirtmiştir.
IV. GEREKÇE
Tanık S.B’nin gönüllü köy korucusu olup olmadığı, bu görevde bulunmuş ise suça konu el bombasının kendisine verilip verilmediğinin şüpheye yer bırakmayacak şekilde, resmi makamlar nezdinde araştırılıp belirlenerek sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, eksik araştırma sonucu sanık hakkında beraat kararı verilmesi hukuka aykırı görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Solhan Asliye Ceza Mahkemesi’nin, 18.02.2016 tarihli ve 2013/48 Esas, 2016/49 Karar sayılı kararına yönelik Cumhuriyet savcısının temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.04.2023 tarihinde karar verildi.