YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/18863
KARAR NO : 2023/8967
KARAR TARİHİ : 22.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/80 Esas, 2014/636 Karar
SUÇ : İnfaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma
İNCELEME KONUSU
KARAR : Mahkûmiyet
KANUN YARARINA BOZMA YOLUNA BAŞVURAN: Adalet Bakanlığının istemi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: İlgili kararın kanun yararına bozulması

Alaşehir Cumhuriyet Başsavcılığının 25.02.2014 tarihli iddianamesi ile hükümlü hakkında infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
Alaşehir 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 28.11.2014 tarihli kararı ile sanığın müsnet suçtan cezalandırılmasına karar verildiği, söz konusu kararın, temyiz edilmeksizin 14.01.2015 tarihinde kesinleştiğine dair kesinleştirme şerhi düzenlendiği belirlenmiştir.
Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 309 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 25.10.2021 tarihli evrakı ile kanun yararına bozma istemine
istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 24.11.2021 tarihli ve 2021/132344 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü:

I. İSTEM
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24.11..2021 tarihli ve KYB- 2021/132344 sayılı kanun yararına bozma isteminin;
“…yargılama aşamasında sanığın savunmasının Mahkemesince 26/11/2014 tarihli oturumda alındığı, kısa kararın sanığın yokluğunda verildiği, dosya arasında bulunan ceza infaz kurumu bilgileri dahilinde karar tarihi itibariyle Uşak E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan sanığın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 196. maddesi uyarınca savunmasında duruşmalardan vareste tutulmaya yönelik talebi bulunmadığı gözetilerek, kısa kararın okunduğu oturumda hazır edilmeksizin ya da ses ve görüntü bilişim sistemi (SEGBİS) aracılığı ile savunması alınmaksızın, savunma hakkı kısıtlanmak suretiyle mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmemiştir.”
Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.

II. GEREKÇE
1. 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesi uyarınca kanun yararına bozma yoluna, istinaf veya temyiz incelemesinden geçmeden kesinleşen hüküm ve kararlar aleyhine gidilebilir.
2. Anayasa’nın 40 ıncı maddesinin ikinci fıkrası, 5271 sayılı Kanun’un 34 üncü maddesinin ikinci fıkrası, 231 inci maddesinin ikinci fıkrası ve 232 nci maddesinin altıncı fıkraları uyarınca, hükümde başvurulacak kanun yolu, merci, başvuru şekli, süresi ve bu sürenin ne zaman başlayacağının açıkça ve ilgiliyi yanıltmayacak biçimde gösterilmesi gerektiği halde, hükümlünün yokluğunda verilen hükümde, ceza infaz kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunması sebebiyle, temyiz dilekçesinin cezaevi idaresi aracılığıyla da gönderilebileceği belirtilmemiştir.
3. Öte yandan, 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) “Kararların Açıklanması Ve Tebliği” başlıklı 35. Maddesinin üçüncü fıkrası” İlgili taraf serbest olmayan bir kişi veya tutuklu ise tebliğ edilen karar, kendisine okunup anlatılır.” biçimindedir.
4. İncelenen dosyada; hükümlü …’ın yokluğunda verilen kararın sanığa cezaevinde 07.01.2015 tarihinde “okumak/almak” suretiyle tebliğ edildiği , gerekçeli kararın sanığa okunup anlatılmadan yapılan tebliğ işleminin usulsüz olduğu anlaşılmıştır.
5. Açıklanan nedenlerle, Alaşehir 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 28.11.2014 tarihli kararının usulünce kesinleşmediği ve olağanüstü kanun yolu olan kanun yararına bozma talebine konu edilemeyeceği belirlenmekle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.

III. KARAR
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, kanun yararına bozma istemi doğrultusunda düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesindeki koşulları taşımayan KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİNİN oy birliğiyle REDDİNE,

Dava dosyasının, Mahkemesine sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.11.2023 tarihinde karar verildi.