YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/18810
KARAR NO : 2023/8470
KARAR TARİHİ : 06.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2021/72 E., 2021/104 K.
SUÇ :Köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz
HÜKÜM : Düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi ile sanığın beraati
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ :Temyiz başvurusunun esastan reddi ile hükmün onanması
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 23.05.2018 tarih ve 2017/ 3516 Esas, 2018/ 1292 sayılı kararı ile Düzeltilerek İstinaf Başvurusunun Esastan Reddine dair temyiz yolu açık olarak verilen kararı, katılana 13.06.2018 tarihinde tebliğ edilmiş, katılan vekili 18.06.2018 tarihinde yerel mahkeme aracılığı ile süresinde temyiz talebinde bulunmuş ancak İstanbul Bölge Adliye Mahkemesince 5271 sayılı Kanun’un 296 maddesi birinci fıkrası uyarınca katılan vekilinin yasal süresinde olmayan temyiz isteminin reddine karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olduğundan İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 22.01.2021 tarihli Ek kararı kaldırılmış, katılan Maliye Hazinesi vekilinin temyizinin süresinde olduğu tespit edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Çatalca Cumhuriyet Başsavcılığının 11.04.2016 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü madde ikinci fıkra ve 53 üncü maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır
2. Çatalca Asliye Ceza Mahkemesinin, 18.07.2017 tarihli kararı ile sanık hakkında köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 154 üncü madde ikinci fıkra ,62 nci madde ve 51 inci madde birinci fıkra (a) ve (b) bendi uyarınca 5 hapis cezası ve 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,cezanın ertelenmesine karar verilmiştir.
3. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 22.01.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan Maliye Hazinesi vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca Düzeltilerek İstinaf Başvurusunun esastan reddine, sanığın 5271 sayılı Kanun’un 223 maddesinin ikinci fıkrası (c) bendi uyarınca beraatine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Maliye Hazinesi vekilinin temyiz istemi kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, eksik ve yetersiz inceleme ile karar verildiğine, aleyhe bozma yasağının mevcut olduğuna, istinaf taleplerinde belirttikleri hususların yeterince değerlendirilmediğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay sanığın Çatalca İlçesi Örencik mahallesinde bulunan 101 Ada 91 Parsel nolu hazineye ait taşınmazı sürmek suretiyle işgal ettiği, iddiasına ilişkindir.
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Sanığın Maliye Hazinesine ait olan araziyi ekmek suretiyle işgal ettiği, yargılama sırasında dinlenen sanık savunmasında üzerine atılı suçlamayı ikrar ettiği ,bilirkişi raporlarıyla da sabit olduğu üzere arazinin Maliye Hazinesine ait olduğu ve sanığın eylemi ile hakkı olmayan yere tecavüz etme suçunu işlediği, gerekçesiyle mahkumiyet kararı verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Suça konu taşınmazın, kamuya ait bir taşınmaz olduğu, 5841 sayılı Kanun’un 1 inci maddesi ile 5237 sayılı Kanun’un 154 üncü maddesinin birinci fıkrası değiştirilerek kamuya ait taşınmazların madde metninden çıkarıldığı, bu şekliyle hakkı olmayan yere tecavüz etme suçunun oluşmayacağı gerekçesiyle beraat kararı verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Suça konu taşınmazın tapuda Maliye Hazinesi adına tarla vasfıyla kayıtlı olduğu anlaşıldığından, hükümden önce 14.03.2009 tarihinde yürürlüğe giren 5841 sayılı Kanunun 1 inci maddesiyle 5237 sayılı Kanun’un 154 üncü maddesinin birinci fıkrasında yapılan değişiklikle sanığın eyleminin suç olmaktan çıkarıldığı anlaşıldığından Bölge Adliye Mahkemesince verilen beraat kararında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 22.01.2021 tarihli kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Çatalca Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.11.2023 tarihinde karar verildi.