YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/18673
KARAR NO : 2023/8845
KARAR TARİHİ : 21.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2019/495 E., 2021/717 K.
SUÇ : Dilencilik
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Esastan onama
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara Batı Cumhuriyet Başsavcılığının 10.04.2018 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında atılı
suçtan dava açılmıştır.
2. Ankara Batı 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 29.11.2018 tarihli kararı ile sanık hakkında atılı suçtan mahkumiyet kararı verilmiştir.
3- Katılan ilgili Bakanlık vekilinin istinaf talebi üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin 19.01.2021 tarihli kararı ile mahkumiyet kararı verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1- Katılan ilgili Bakanlık vekilinin temyiz isteği, üst hadden ceza verilmesi gerektiğine ve takdiri indirim nedenlerinin bulunmadığına ilişkindir.
2- Sanığın temyiz isteği ise suçun unsurlarını oluşmadığına ve hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1- Dava konusu olay, sanığın 7 ve 9 yaşlarındaki çocuklarını dilendirttiği iddiasına ilişkindir.
2- Sanık kovuşturma aşamasında suçlamayı kabul etmemiş ise de soruşturma aşamasında Cumhuriyet Başsavcılığında alınan ifadesinde ikrar içeren savunmada bulunmuştur.
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Sanığın üzerine atılı suçu işlediği gerekçesiyle sanık hakkında atılı suçtan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 229 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca mahkumiyet kararı verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Sanığın, yaşı küçük birinci derece kan hısmı olan çocukları … ve …’ı dilencilikte araç olarak kullandığı ve birden fazla kişiye karşı tek bir fiille atılı suçu işlediği gerekçesiyle sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 229 uncu maddesinin birinci fıkrası, ikinci fıkrası ve aynı Kanun’un 43 üncü maddesinin ikinci fıkrası uyarınca mahkumiyet kararı verilmiştir.
IV. GEREKÇE
1- Mahkemece 5237 sayılı Kanun’un 3 üncü maddesi ve 61 inci maddesinin birinci fıkrasına göre, “suçun işleniş biçimi, suçun işlendiği zaman ve suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen tehlikenin ağırlığı, failin güttüğü amaç ve saiki göz önünde bulundurularak” şeklinde yeterli gerekçe gösterilerek alt sınırdan hapis cezasına hükmedilmesi karşısında katılan vekilinin temyiz istemi yerinde görülmemiş, sanık hakkında ceza tayin edilirken üzerindeki olumsuz etkisi lehine takdiri indirim nedeni kabul edilerek, 5237 sayılı Kanun’un 62 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca indirim yapılmasında bir isabetsizlik görülmediğinden katılan vekilinin bu hususa ilişkin temyiz sebepleri reddedilmiştir.
2- Olaylar ve olgular bölümünde belirtilen sanık savunması, tanık beyanı ile dava dosyası kapsamındaki tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde, atılı suçun sanık tarafından işlendiğine yönelik Mahkemenin suçun sübutu ve kabulünde isabetsizlik görülmemiş olup yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık ve katılan ilgili Bakanlık vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin 19.01.2021 tarihli kararına yönelik sanık ile katılan ilgili Bakanlık vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca dosyanın Ankara Batı 10. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.11.2023 tarihinde karar verildi.