YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/18518
KARAR NO : 2023/8468
KARAR TARİHİ : 06.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2021/395 E., 2021/865 K.
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜM : Düzeltilerek İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz Talebinin Esastan Reddi
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Banaz Cumhuriyet Başsavcılığının 22.02.2018 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesinin ikinci fıkrası ve 53 üncü maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Banaz Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.12.2018 tarihli kararı ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 154 üncü maddesinin birinci fıkrasının, 62 nci maddesinin, 52 inci maddesinin ikinci fıkrasının, 51 inci maddesinin birinci fıkrasının uyarınca 5 ay hapis cezası ile 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve cezanın ertelenmesine karar verilmiştir.
3. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin, 06.04.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusunun kabulü ile 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca Düzeltilerek İstinaf Başvurusunun esastan reddine, sanığın 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (c) bendi uyarınca beraatine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz istemi katılan tarafından ikametinin yanında bulunan ahşap evin bulunduğu arazinin sanığa akrabası olması nedeniyle kullanması amacıyla verildiğine, taraflar arasında çıkan sorunlar nedeniyle katılanın sanıktan arazisinden çıkmasını istediğine, ancak sanığın çıkmadığı gibi katılanın arazisine hurda atarak ve kullandığı sınırları genişleterek tecavüzde bulunduğuna, mahkemece yapılan keşifte sanığın katılanın arazisine ev ahır yaparak tecavüzde bulunduğunun sabit olduğuna, tecavüzün devam ettiğine sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü;
Dava dosyası kapsamında elde edilen delillerden suça konu katılana ait 104 ada 16 nolu parselin 863.80 m2’lik kısmının ev, ahır, garaj ve bahçe olarak sanık tarafından kullanıldığı, ayrıca sanığın garajını ve bahçesi ile avlusunun yola tecavüzlü olduğunun tespit edilmesi nedeniyle, sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz ve köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz suçundan iki ayrı mahkumiyet hükümleri kurulmuştur.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü;
Yargılamaya konu somut olayda; katılan … ile sanığın eşi tanık …’ın kardeş, sanığın da tanık …’ın eşi olduğu, 1994 yılında sanık ve ailesinin, katılanın da ikamet ettiği … köyüne taşınmaya karar verdikleri, ancak yaşayacakları bir evin bulunmaması nedeniyle katılanın kendisi adına kayıtlı … köyü 104 ada 16 parselin bir kısmına ev yapması için sanığa yer gösterdiği, sanığın bahse konu yere evini yaparak ailesi ile birlikte ikamet etmeye başladığı, bu hususun katılan tarafından da ikrar edildiği, tarafların çocuklarının birbiri ile evlendiği, aralarında taşınmaza müdahale ile ilgili herhangi bir ihtilafın da bulunmadığı, tarafların çocukları arasında anlaşmazlık ve boşanma davasının söz konusu olması üzerine katılanın sanığı şikayet ettiği, sanığın evini katılanın başlangıçta gösterdiği rıza ve yer göstermesi üzerine yaptığı, bu haliyle sanığın katılanın arazisine tecavüzde bulunma kastıyla hareket ettiğini kabule imkan bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanığın atılı suçtan beraatine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Sanıkla katılanın akraba oldukları, katılanın suça konu taşınmazda oturması ev yapması için sanığa yer gösterip izin verdiği verilen bu izinle sanığın taşınmazı kullandığı sanığın suç kastının bulunmadığı ve taraflar arasındaki ihtilafın hukuki mahiyette olduğu anlaşıldığından Bölge Adliye Mahkemesince verilen beraat kararında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin, 06.04.2021 tarihli kararında katılan vekilince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Banaz Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 06.11.2023 tarihinde karar verildi.