YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/17814
KARAR NO : 2023/4317
KARAR TARİHİ : 07.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hükümlü veya tutuklunun kaçması
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu, ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sivas Cumhuriyet Başsavcılığının 30.11.2015 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan dava açılmıştır.
2. Sivas 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.05.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 6 ay 20 gün hapis cezası ile mahkûmiyetine karar verilmiştir.
3. Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 20.04.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında verilen mahkûmiyet hükmünün Basit yargılama usulü uygulanması yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
4. Yargıtay bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada; Sivas 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 04.06.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında basit yargılama usûlünün uygulanmasına karar verilmekle hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan 5 hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
5. Sivas 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 04.06.2021 tarihli kararına sanık tarafından itiraz edilmesi üzerine aynı mahkemenin 26.10.2021 tarihli kararıyla sanık hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan, 6 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi, bir nedene dayanmamaktadır.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanığın hükümlü olarak bulunduğu Sivas Açık Ceza İnfaz Kurumu’ndan 18.09.2015 günü 6 günlük özel izne ayrıldığı, 24.09.2015 tarihinde dönmesi gerekirken dönmediği ve 48 saat içinde de teslim olmayarak firar ettiği iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1. 24.09.2015 tarihli tutanak, vukuat raporu, yakalama tutanağı, sanığın ikrarı ve dava dosyası kapsamındaki tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde; sanığın mahkumiyetine dair kararda bir isabetsizlik bulunmadığından sanığın somut bir sebebe dayanmayan temyiz itirazı reddedilmiştir.
2. Sanık hakkında temel ceza belirlenirken uygulama maddesinin “5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un (5275 sayılı Kanun) 97 nci maddesinin birinci fıkrası delaleti ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 292 nci maddesinin birinci fıkrası” olarak gösterilmesi gerekirken sadece “5237 sayılı Kanun’un 292 nci maddesinin birinci fıkrası” olarak belirtilmesi suretiyle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 232 inci maddesinin ikinci fıkrasına muhalefet edilmesi dışında bir hukuka aykırılık görülmemiştir. Ancak bu hususun 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 322 nci maddesine göre düzeltilmesi mümkün görülmüştür.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde (2) numarada açıklanan nedenle Sivas 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.10.2021 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hükmün birinci paragrafındaki “eylemine uyan” ibaresinden sonra gelmek üzere “5275 sayılı Kanun’un 97 inci maddesinin birinci fıkrası delaleti ile 5237 sayılı Kanun’un 292 nci maddesinin birinci fıkrası” yazılmak sureti ile hükmün, Tebliğnameye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.06.2023 tarihinde karar verildi.