YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/17745
KARAR NO : 2023/3497
KARAR TARİHİ : 22.05.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İnfaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Nizip Cumhuriyet Başsavcılığının 22.05.2014 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçundan kamu davası açılmıştır.
2. Nizip 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.02.2015 tarihli kararı ile sanık hakkında infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçundan 3 yıl hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilmiştir.
3. Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 05.11.2020 tarihli kararı ile sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünün teşebbüs hükümlerinin uygulanması gerektiği yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozma üzerine Nizip 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.06.2021 tarihli kararı ile sanık hakkında infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçundan 2 yıl 3 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebebi; somut bir nedene dayanmamaktadır.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, olay tarihinde Nizip A3 Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunan sanığın, görüş günü kardeşi olan …’dan ayakkabı ve elbise istediği, …’ın elbise ve ayakkabıları cezaevine getirdiği, ayakkabı ve elbiselerin aranması sırasında, ayakkabının astarına zulalanmış ve kriminal rapor ile uyuşturucu madde olduğu tespit edilen esrar maddesinin yakalandığı, bu şekilde sanığın kardeşi olan …’ı cezaevine uyuşturucu maddeyi sokmayı azmettirdiği iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1. 03.04.2014 tarihli tutanak, Ankara Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğü 12.05.2014 tarihli uzmanlık raporu, sanığın tevil yollu ikrarı ve tüm dava dosyasındaki deliller birlikte değerlendirilerek; sanığın mahkumiyetine dair kararda bir isabetsizlik bulunmadığı, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşıldığından, sanığın aşağıdaki 2 nci paragrafta belirtilen husus dışında bir nedene dayanmayan ve yerinde görülmeyen temyiz talebi reddedilmiştir.
2. Sanık hakkında kurulan hüküm, Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülen sanık hakkında infaz kurumuna veya tutukevine sokmaya teşebbüs edilen eşyanın uyuşturucu madde olması nedeniyle temel cezada artırım yapılırken uygulama maddesinin karar yerinde belirtilmemesi suretiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 232 nci maddesinin altıncı fıkrasına aykırı davranılması dışında bir hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünün (2) numaralı paragrafında açıklanan nedenle Nizip 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 03.06.2021 tarihli kararına yönelik sanığın temyiz isteği bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hükmün 2. fıkrasında yer alan ” TCK 44 ” ibaresinden önce “Türk Ceza Kanun’un 297 nci maddesinin birinci fıkrasının son bendi ve ” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğnameye kısmen uygun kısmen aykırı olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.05.2023 tarihinde karar verildi.