YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/17553
KARAR NO : 2023/5090
KARAR TARİHİ : 20.06.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2019/253 E., 2020/220 K.
SUÇ : İnfaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokmak
HÜKÜM : Mahkumiyet
Hükmün esasını oluşturan kısa kararın açıklandığı son oturumda SEGBİS sistemi ile hazır edilen sanığın yüzüne karşı tefhim edilen karara ilişkin duruşma tutanağının bir örneğinin verilmemesi ve sanığın SEGBİS ile ifadesinin alınmasına muvafakat göstermesinin, gerekçeli kararın tefhim ve tebliğinin de usulsüz yapılmasına muvafakat anlamını taşımayacağı cihetle, temyizin, gerekçeli kararın tebliği üzerine süresinde yapıldığının kabulüyle yapılan incelemede;
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde kabul edildiği, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Kalkandere Cumhuriyet Başsavcılığının, 31.07.2019 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokmak suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Kalkandere Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.11.2019 tarihli kararı ile sanık hakkında infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokmak suçundan 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 17.06.2020 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik Cumhuriyet savcılarının istinaf başvurularının kabulüyle, sanık hakkında kurulan hükmün kaldırılmasına ve 5237 sayılı Kanun’un 297 nci maddesinin birinci fıkrası, dördüncü fıkrası, 62 nci maddesi ve 58 inci maddesi uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği,
1. Suça konu eşya ile herhangi bir suç işlenmediği gibi suça teşebbüs de edilmediğine,
2. Eylemin disiplin cezası gerektirdiğine,
3. Adli bir yargılamaya konu edilemeyeceğine,
4. Aletin kullanım alanına bakılarak yeniden değerlendirilmesi gerektiğine,
5. Aksi halde hakkında lehe kanun maddelerinin uygulanmasını talep ettiğine,
Ve somut bir nedene dayanmayan diğer temyiz itirazlarına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre,
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Dava konusu olay; sanığın hükümlü olarak bulunduğu Rize L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda olay günü yapılan genel arama sırasında, sanığa ait suç eşyalarının bulunmasına ilişkindir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından yapılan istinaf başvuruları kabul edilerek, sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükmün kaldırılmasına, sanığın infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokmak suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Sanığın, suça konu çivi ve vida uçlarına sap takılmak suretiyle meydana getirilen ve Samsun Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğü tarafından düzenlenen 12.07.2019 tarihli uzmanlık raporuna göre de, saldırı ve savunma amacıyla yapılmış olmasa bile fiilen saldırı ve savunmada kullanılmaya elverişli olduğu bildirilen suç aletlerini bulundurduğu tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanığın eyleminin suç oluşturmadığına ilişkin temyiz itirazı yerinde görülmemiştir.
2. Bölge Adliye Mahkemesince, sanığın sabıkalı geçmişi, kişilik özellikleri, ileride suç işlemeyeceği yönünde olumlu kanaat oluşmaması gerekçeleriyle, sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 50 nci ve 51 inci maddelerinin uygulanmamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
3. Tüm dava dosyası kapsamındaki deliller birlikte değerlendirildiğinde, sanığın mahkumiyetine ilişkin kararda isabetsizlik görülmemiş, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin, 17.06.2020 tarihli kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Kalkandere Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.06.2023 tarihinde karar verildi.