YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/17097
KARAR NO : 2023/5112
KARAR TARİHİ : 20.06.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi –
SAYISI : 2020/654 E., 2020/712 K.
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜM : Beraat
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanık hakkında Şavşat Cumhuriyet Başsavcılığının 13.08.2018 tarihli iddianamesi ile görevi kötüye kullanma suçundan cezalandırılması için kamu davası açılmıştır.
2. Şavşat Asliye Ceza Mahkemesinin, 28.11.2019 tarihli kararı ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan hapisten çevrili 4500 TL ve doğrudan verilen 120 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 24.06.2020 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık ve Cumhuriyet savcısının istinaf başvurusunun kabulüne karar verilerek sanığın hakkı olmayan yere tecavüz suçundan mahkumiyetine ilişkin bölüm tamamen çıkartılarak yerine; ”…Sanık … hakkında Hakkı olmayan yere tecavüz suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmış ise de; sanığın atılı suçu işleme kastı ile hareket etmemesi karşısında unsurları yönünden oluşmayan suçtan CMK’nın 223/2-c maddesi gereğince BERAATINA…” ibarelerinin eklenmesi suretiyle, düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılanın temyiz isteği;suçun sabit olduğuna, eksik inceleme üzerine karar verildiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin kabulü
1.Dava konusu olay; Köy muhtarı olan sanığın, Şavşat İlçe Özel İdareye ait iş makinesiyle katılanın rızası olmadığı halde 06.09.2017 tarihinde arazisinin içerisine yol yapmak suretiyle görevini kötüye kullandığı iddiasına ilişkindir.
2. 18.08.2014 tarihili Şavşat Noterliğinin 1390 yevmiye numaralı düzenleme şeklindeki vekaletnamesi ile katılan …’un Artvin İli Şavşat İlçesi 191 ada 29 parsel sayılı taşınmaz üzerinde geçit ve üst hakkı gibi irtifak hakları konusunda her türlü işlemi yapmaya N. Ç.’yi vekil tayin ettiği, akabinde 22.09.2014 tarihli Şavşat Noterliğinin 1684 yevmiye numaralı düzenleme şeklindeki azilnamesi ile …’un iş bu vekaletnamedeki tüm yetkileri azlettiği, azilnamenin 30.09.2014 tarihinde usulüne uygun şekilde N. Ç.’le aynı konutta yaşayan gelinine tebliği edildiği anlaşılmıştır.
3. Mahkemece yapılan keşif sonrası düzenlenen bilirkişi raporunda; … tarafından yapıldığı iddia edilen ve ikrar edilen yolun 191 ada 29 parsel sayılı taşınmaz içinde kaldığı ve tapu da … adına kayıtlı olduğu, taşınmaz üzerinde irtifak hakkı kurulduğuna dair bir beyanın olmadığı anlaşılmıştır.
4. Sanığın yol üzerinde bir irtifak hakkı sahibi olmadığı tapu kaydında malikin katılan … olduğu anlaşılmakla, bu durumun asıl malikin haberi olmaksızın taşınmaza müdahale hakkı vermeyeceği gerekçesiyle mahkumiyetine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin kabulü
Katılanın 25.02.2019 tarihinde tanık N. Ç.’yi azlettiğine dair azilnamenin 30.09.2014 tarihinde “birlikte oturan gelini A. D.” adına tebliğ edildiğinin belirtildiği, muhatabın tebliğ sırasında nerede olduğunun belirtilmemesi nedeni ile tebligatın geçersiz olduğu, tanık N. Ç.’nin tüm aşamalarda katılan tarafından gönderilen azilnamenin kendisine tebliğ edilmediğini beyan ettiği, sanığın katılan tarafından tanık N. Ç.’ye verdiği vekaletnameden vazgeçtiğini bilmediğini savunduğu, anlaşılmakla; sanığın hakkı olmayan yere tecavüz suçundan mahkumiyetine ilişkin bölüm tamamen çıkartılarak yerine ”…sanığın atılı suçtan beraatine, düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine…” karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Tebliğname yönünden;
Ceza Genel Kurulunun 17.05.2022 tarihli, 2020/248 Esas, 2022/359 Karar sayılı ilamı ve 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ”İlk derece mahkemesinin kararında usule veya esasa ilişkin herhangi bir hukuka aykırılığın bulunmadığını, delillerde veya işlemlerde herhangi bir eksiklik olmadığını, ispat bakımından değerlendirmenin yerinde olduğunu saptadığında istinaf başvurusunun esastan reddine, aynı Kanun’un 303 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a), (c), (d), (e), (f), (g) ve (h) bentlerinde yer alan ihlallerin varlığı hâlinde hukuka aykırılığın düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine” duruşma açılmasına gerek olmadan karar verilebileceğinin düzenlenmiş olması ve aynı Kanun’un 303 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ”Olayın daha ziyade aydınlanması gerekmeden beraate veya davanın düşmesine ya da alt ve üst sınırı olmayan sabit bir cezaya hükmolunması gerekirse” şeklinde yer alan düzenleme birlikte değerlendirildiğinde istinaf mahkemesince dosya üzerinden verilen beraat kararında usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından Tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
B. Katılanın temyiz istekleri yönünden;
Tanık …’in tüm aşamalarda katılan tarafından gönderilen azilnamenin kendisine tebliğ edilmediğini beyan etmesi, kendisine yapılan tebligatın geçersiz olması, sanık savunması, tanık beyanları ve tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde; sanığın suç kastı ile hareket etmediği kanaatine varıldığından sanık hakkında verilen beraat kararında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 24.06.2020 tarihli kararında katılan tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Şavşat Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Trabzon Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.06.2023 tarihinde karar verildi.