YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/17065
KARAR NO : 2023/9114
KARAR TARİHİ : 27.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2019/1503 E., 2020/573 K.
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜM : Beraat ile düzeltilerek istinaf başvurusunun reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteminin süresinde olduğu, temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Gemlik Cumhuriyet Başsavcılığının 15.03.2018 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2.Gemlik 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 12.04.2019 tarihli kararı ile sanığın hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5 ay hapis cezası ve 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3.Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 11.06.2020 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanığın istinaf başvurusu üzerine 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin ikinci fıkrasını uyarınca ilk derece mahkemesinin mahkumiyet kararının kaldırılmasına, sanığın hakkı olmayan yere tecavüz suçundan beraatine ve düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılanlar vekilinin temyiz istemi, atılı suçun unsurlarının oluştuğuna, sanığın kapsamlı tadilat yapıp garajı daire haline getirmesinin kastını ortaya koyduğuna, taşınmazı rızaen teslim etmeyip taşınmazın anahtarını kapıya astığına, usul ve yasaya aykırı karar verildiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1.Dava konusu olay, sanığın 5526 nolu parsel 23 ve 24 nolu bağımsız bölümlerde bulunan garaj niteliğindeki alanı işgal ederek konut olarak kullandığı iddiasına ilişkindir.
2. Mahkemece sanığın katılanların murisine ait 5526 nolu parsel 23 ve 24 nolu bağımsız bölümlerde bulunan garaj niteliğindeki alanı işgal ederek konut olarak kullandığı kabulü ile mahkumiyetine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Somut olayda sanığın suç işleme kastı ile hareket etmediği, tadilat yaptığı yerlerin satın aldığı yerler olduğu düşüncesi ile hareket ederek hataya düştüğü, atılı suçun taksirle işlenemeyeceği, 5237 sayılı Kanun’un 30 uncu maddesi birinci fıkrasında düzenlenen; “Fiilin icrası sırasında suçun kanuni tanımındaki maddi unsurları bilmeyen bir kimse, kasten hareket etmiş olmaz” amir hükmü karşısında ilk derece mahkemesince sanığın beraati yerine hakkı olmayan yere tecavüz etme suçundan mahkumiyetine karar verilmiş olmasının usul ve yasaya aykırı görülmüştür.
IV. GEREKÇE
1. Tebliğnameye Yönelik
Ceza Genel Kurulunun 17.05.2022 tarihli, 2020/248 Esas, 2022/359 Karar sayılı ilamı ve 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ”İlk derece mahkemesinin kararında usule veya esasa ilişkin herhangi bir hukuka aykırılığın bulunmadığını, delillerde veya işlemlerde herhangi bir eksiklik olmadığını, ispat bakımından değerlendirmenin yerinde olduğunu saptadığında istinaf başvurusunun esastan reddine, aynı Kanun’un 303 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a), (c), (d), (e), (f), (g) ve (h) bentlerinde yer alan ihlallerin varlığı hâlinde hukuka aykırılığın düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine” duruşma açılmasına gerek olmadan karar verilebileceğinin düzenlenmiş olması ve aynı Kanun’un 303 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ”Olayın daha ziyade aydınlanması gerekmeden beraate veya davanın düşmesine ya da alt ve üst sınırı olmayan sabit bir cezaya hükmolunması gerekirse” şeklinde yer alan düzenleme birlikte değerlendirildiğinde istinaf mahkemesince dosya üzerinden beraat kararında usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından Tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
2. Katılanlar Vekilinin Temyiz Talebine Yönelik
Sanık hakkında kurulan hükümde, tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, sanığın dava konusu katılanlara ait 5526 nolu parsel 23 ve 24 nolu bağımsız bölümlerde bulunan garaj niteliğindeki alanı öncesinde satın aldığı kendisine ait yer olduğu düşüncesi ile belediyeden tadilat izni alarak konut haline getirdiği, dava konusu yerin satın aldığı taşınmaz olmadığını öğrendiğinde ise; taşınmazı kullanmadığı anlaşıldığından sanık hakkında beraat kararı verilmesinde hukuka aykırılık bulunmamıştır. Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 11.06.2020 tarihli kararında katılanlar vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Gemlik 1. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.11.2023 tarihinde karar verildi.