YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16977
KARAR NO : 2023/8731
KARAR TARİHİ : 20.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2020/103 E., 2020/2324 K.
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz talebinin esastan reddi
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteminin süresinde olduğu, temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Şabanözü Cumhuriyet Başsavcılığının 22.06.2016 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Şabanözü Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.09.2017 tarihli kararı ile sanığın hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 3.000,00 TL. Adli para cezası ve 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 22.09.2020 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin ve katılan vekilinin istinaf başvurusu üzerine 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin ikinci fıkrasını uyarınca ilk derece mahkemesinin mahkumiyet kararının kaldırılmasına, sanığın hakkı olmayan yere tecavüz suçundan beraatine ve düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
4. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca özet olarak; usule yasaya ve hukuka uygun bulunan bölge adliye mahkemesinin kararına yönelik, temyiz isteminin Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 302 maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz talebinin esastan reddi ile hükmün onanmasına karar verilmesi görüşünü içeren Tebliğname ile dava dosyası Daireye tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz isteği, atılı suçun unsurlarının oluştuğuna, eksik inceleme ile usul ve yasaya aykırı karar verildiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1. Dava konusu olay, sanığın … Köyü Tüzel kişiliğine ait meraya mezar yapmak ve etrafını tel örgüyle çevirmek suretiyle tecavüz ettiği iddiasına ilişkindir.
2. Mahkemece sanığın Çankırı ili Orta ilçesi … köyü 115 ada 39 parselde kayıtlı meraya mezar yapıp etrafını tel örgü ile çevirmesi nedeniyle sanık hakkında Orta Kaymakamlığının 06.11.2015 tarih ve 6 sayılı Men kararı verildiği, fen bilirkişi raporuna göre, dava konusu mera alanına 372,014 m²’lik alanının tecavüz edildiğinin tespit edildiği, her ne kadar sanık söz konusu alanın Yaylakent beldesine ait olduğunu ileri sürmüş ise de Orta Kaymakamlığının 06.11.2015 tarih ve 6 sayılı men kararı ile söz konusu alanın … köyüne ait olduğu ve mera alanı olduğunun sanık tarafından bilindiği kabulü ile sanığın hakkı olmayan yere tecavüz suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Dinlenen tanık beyanları, mahalli bilirkişilerin anlatımı ve sanık savunması ile dosya içerisindeki bilirkişi raporu, kroki ve fotoğraflar bir bütün halinde değerlendirildiğinde, bir yerleşim yerine mezarlık kurma, kaldırmanın idari tasarruf niteliğinde olduğu, somut olayda suça konu meranın … Köyüne ait olduğu hususunda bir tereddüt bulunmadığı, belediye başkanı olan sanığın1940-1960 yılları arasında mezarlık olarak kullanılan bu alana köy ve kasaba halkı tarafından defin işlemi yapıldığı ve fiilen mezarlık olarak kullanıldığı ancak suça konu yerde hayvanların otlatılması nedeniyle mezarlık alanının zarar görmesi ve mezarlıkta yakınlarını defnetmiş olan kasaba halkının manevi yönden olumsuz etkilenmesini önlemek ve mezarlık alanın bulunduğu yeri korumak açısından etrafını beton direkler ve tel örgü ile çevirmesi şeklinde gerçekleşen olayda, sanığın bu alanı malikmiş gibi tamamen veya kısmen işgal etmek veya hak sahiplerinin buradan kısmen de olsa yararlanmasını engellemek ve sahiplenmek amacının ve kastının bulunmadığı, ayrıca 5393 sayılı Belediye Kanununun 14/a, 60/g ve 79/1. maddeleri gereğince belediyenin mezarlık alanlarının bakım, onarım hizmetlerini yapmakla yükümlü olduğu ve bu hususta bütçesinden pay ayırmak zorunda olduğu ve sanığın aynı tarihlerde başka yerlerdeki mezarlıklarda da bakım onarım ve tel ve çit örgü ile çevirerek koruma altına alma hizmetlerini yaptığı,
dolayısıyla sanığın hakkı olmayan yere tecavüz suç kastının bulunmadığı gerekçesi ile ilk derecenin mahkumiyet kararı isabetsiz görülmüştür.
IV. GEREKÇE
Sanık hakkında kurulan hükümde, tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, belediye başkanı sanığın dava konusu alanı malikmiş gibi tamamen veya kısmen işgal etmek veya hak sahiplerinin buradan kısmen de olsa yararlanmasını engellemek ve sahiplenmek amacının ve kastının bulunmadığı, belediye hizmetleri yürütme amacı ile mezarların da bakım onarım ve tel ve çit örgü ile çevirerek koruma altına alındığı anlaşıldığından sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suç kastının bulunmadığı gerekçesi ile beraat kararı verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 22.09.2020 tarihli katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Şabanözü Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.11.2023 tarihinde karar verildi.