YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16973
KARAR NO : 2023/8312
KARAR TARİHİ : 01.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2020/81 E. 2020/834 K.
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun kabulüyle beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Esastan Reddi
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Bolvadin Cumhuriyet Başsavcılığının, 16.01.2019 tarihli iddianamesiyle, sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan cezalandırılması istemi ile dava açılmıştır.
2. Bolvadin Ceza Mahkemesinin 07.05.2019 tarihli kararı ile sanığın hakkı olmayan yere tecavüz suçundan kısa süreli hapis cezasından çevrilen 3000 TL ile doğrudan verilen 80 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Konya Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 09.09.2020 tarihli kararı ile sanık müdafii tarafından yapılan istinaf başvurusunun kabulüne, sanık hakkındaki İlk Derece Mahkemesinin kararının kaldırılarak sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan atılı suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle sanığın 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 223 üncü maddesinin ikinci fıkrası (e) bendi uyarınca beraatine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz istemi, katılan tarafından sanığa ihtar çekildiğine, buna rağmen sanık tarafından arazinin kullanılmasına devam edildiğine, sanığın kastının yokluğundan bahsetmenin mümkün olmadığına, arazinin sanık tarafından ekilip biçildiğinin sanık tarafından ikrar edilmesi karşısında tanık beyanlarına itibar edilemeyeceğine, suça konu taşınmazlardan birisinin de katılana ait 34 ada 69 parsel no lu taşınmaz olduğuna, bu parsel üzerinde tecavüzün varlığına ilişkin bilirkişi raporunda değerlendirmede bulunulmadığına, sanığın üzerine atılı suçlamalardan cezalandırılmasına karar verilmesi ve re’sen gözetilecek nedenlerle kararın bozulması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay sanığın, Bolvadin İlçesi … Mevkii 7290-7291 parsel 34-64 parselde bulunan katılana ait tarlalara yonca ekmek ve tarlada bulunan su kuyusunu kullanmak suretiyle tecavüzde bulunduğu iddiasına ilişkindir.
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü;
İlk Derece Mahkemesince sanığın savunması ve tüm dosya kapsamından sanığın katılanın rızası dışında katılana ait tarlayı kullanmak suretiyle hakkı olmayan yere tecavüz suçunu işlediği sabit olduğundan mahkumiyetine karar verilmiştir.
B.Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü;
Bölge Adliye Mahkemesince her ne kadar sanığın katılana ait 7290, 7291 ve 34/64 nolu parsellere tarım yapmak suretiyle tecavüzde bulunduğundan bahisle mahkumiyet kararı verilmiş ise de, yerel mahkemece mahallinde keşif icra edilmeden hüküm kurulması nedeniyle duruşma açıldığı, mahallinde yaptırılan keşifte alınan bilirkişi raporlarına göre dava konusu edilen 34/64 nolu parselin katılana ait olmayıp ihtilafa konu olmadığı, 7290 ve 7291 parsellerin bitişiğinde bulunan 34/65 nolu parselin ise … ve … adına kayıtlı olduğu, bu parselin kiralama suretiyle sanık …’ün kullanımında bulunduğunun saptandığı, bu şekilde 34/64 parsele yönelik mahkumiyetin yasal dayanağının bulunmadığı, dava konusu edilen 7290 ve 7291 nolu parseller yönünden dairemizce yapılan değerlendirmede ise; dava konusu iki parselin katılanın malik olduğu ancak sanığın aşamalardaki katılan ile ortaklığının bulunduğuna ilişkin savunmalarının keşifte dinlenen mahalli bilirkişi ve tanıklarca doğrulandığı, ayrıca dosya içerisinde bulunan Bolvadin Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/756 Esas – 2019/593 Karar sayılı dava dosyasında da dosyamız sanığı olan …’ün katılan, dosyamız katılanı …’nın sanık olarak bulunduğu mala zarar verme suçuna ilişkin açılan davada, …’nın adına kayıtlı olan 34/69 nolu parseli yarıcı olarak …’e, … adına kayıtlı 34/70 nolu parsel ile birlikte kullanması için verdiği halde …’ün ödeme yapmaması sebebiyle …’nın parselini farklı bir şahsa kiralaması ve …’e ait ekili yoncanın sürülmesinin dava konusu olması karşısında, sanık …’ün savunmalarının aksine, mahkumiyete yeterli, üzerine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden İlk Derece Mahkemesi kararı kaldırılmak suretiyle sanığın beraatine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Suça konu 7290, 7291 ve 34/64 parsel no lu ve katılan tarafın suça konusu taşınmazlardan olduğunu iddia ettiği 34/69 parsel no lu tarla vasfında taşınmazlar yönünden yapılan değerlendirmede 34/64 no lu parselin tapuda katılan adına tescilli olmadığı, 7290, 7291 ve 34/69 parsel no lu taşınmazlar yönünden ise sanık savunması, katılan beyanı, tapu kayıtları, istinaf yargılaması esnasında talimat yolu ile yapılan keşifte beyanına başvurulan tanık beyanları, Bolvadin Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/756 Esas sayılı dosyası içeriği, Bolvadin Sulh Hukuk Mahkemesinin 2018/10 D. İş no lu dosyasına esas olmak üzere düzenlenen bilirkişi raporu, noterlik onaylı 03.04.2018 tarihli ihtarname içeriği ve tüm dava dosyası kapsamındaki deliller birlikte değerlendirildiğinde; taşınmazların tapuda katılan adına tescilli olduğu, bu taşınmazlar üzerinde sanığın katılan ile birlikte ortaklığının bulunduğunun iddia edilmesi karşısında sanığın cezalandırılmasını gerektirecek her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden katılan vekilinin temyiz istemleri yerinde görülmemiş, Konya Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesince sanığın beraatine karar verilmesinde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Konya Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 09.09.2020 tarihli kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Bolvadin Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Konya Bölge Adliye Mahkemesi 8.Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 01.11.2023 tarihinde karar verildi.