YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16770
KARAR NO : 2023/5524
KARAR TARİHİ : 03.07.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Cebir veya Tehdit Kullanarak Kişiyi Hürriyetinden Yoksun Kılma
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz istemlerinin süresinde olduğu, temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Çerkezköy Cumhuriyet Başsavcılığının 10.07.2018 tarihli iddianamesi ile sanığın cinsel amaçla kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaya teşebbüs suçundan cezalandırılması istemi ile dava açılmıştır.
2. Çerkezköy 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 15.11.2018 tarihli kararı ile sanığın cinsel amaçla kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaya teşebbüs suçundan 6 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına hükmedilmesine karar verilmiştir.
3. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin, 04.03.2020 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik mağdure vekili ve sanık müdafinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Mağdure vekilinin temyiz istemi, cezanın üst sınırından hüküm kurulması gerektiğine vs. yöneliktir.
2. Sanık müdafinin temyiz istemi, suçun cinsel amaçla işlenmediğine, teşebbüs hükümleri uygulanırken alt sınırdan indirim yapılması ve tek artırıcı neden olmasına rağmen alt sınırdan uzaklaşılarak hüküm kurulmasının hatalı olduğuna, mağdur ve tanık ifadelerinin çelişkili olduğuna, cezanın ölçülülük ilkesine aykırı düştüğüne vs. yöneliktir.

III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Olay günü sanığın, yaşı küçük mağdurun yanına aracı ile gelerek mağdurun elinden tutup araca bindirmeye çalıştığı kabul edilerek üzerine atılı suçtan mahkumiyetine karar vermiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk derece mahkemesi tarafından kurulan hükümde hukuka aykırılık bulunmadığı kabul edilerek istinaf istemlerinin esastan reddine karar verilmiştir.

IV. GEREKÇE
1. Olay günü yaşı küçük mağdurun yolda yürürken sanığın mağdurun yanına arabasıyla geldiği, mağdura “nereye gidiyorsun, gözlerin lens mi yavrum, gel buraya” dediği, elinden tutarak arabaya doğru çekiştirdiği, mağdurun sanığın elinden kurtularak dosya kapsamında tanık olarak dinlenen şahısların yanına gittiği anlaşılmıştır.
2. Dosya kapsamında tanık olarak dinlenen E.F. ve S.S.’nin alınan ifadelerinin mağdurun beyanını desteklediği belirlenmiştir.
3. Mağdurun alınan doktor raporunda sol el üzerinde hassasiyet ve morluğun mevcut olup basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığının belirlendiği tespit edilmiştir.
4. Sanığın aşamalarda alınan savunmasının birbiriyle çelişkili olduğu tespit edilmiştir.
5. Mağdur beyanı, tanık ifadeleri, mağdura ilişkin adli muayene raporu ve tüm dava dosyası birlikte değerlendirildiğinde; sanığın üzerine atılı suçun sübut bulduğu anlaşılmış olup istinaf mahkemesinin kararında hukuka aykırılık tespit edilmemiş, yerel mahkemenin gerekçesi göz önüne alındığında da; sanık müdafinin suçun cinsel amaçla işlenmediğine, teşebbüs hükümleri uygulanırken alt sınırdan indirim yapılması ve tek artırıcı neden olmasına rağmen alt sınırdan uzaklaşılarak hüküm kurulmasının hatalı olduğuna, mağdur ve tanık ifadelerinin çelişkili olduğuna, cezanın ölçülülük ilkesine aykırı düştüğüne vs. yönelik temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
6. Sanık hakkında kurulan hükümde cezanın alt sınırından uzaklaşılarak hüküm kurulduğu belirlendiğinden mağdur vekilinin temyiz istemi yerinde görülmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin, 04.03.2020 tarihli kararında mağdur vekili ve sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Çerkezköy 2. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20.Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.07.2023 tarihinde karar verildi.