YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16696
KARAR NO : 2023/2837
KARAR TARİHİ : 04.05.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : İftira
HÜKÜM : Mahûmiyet
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Aksaray Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 15.05.2018 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında iftira suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 267 nci maddesinin birinci fıkrası (4 kez), 58 inci ve 53 üncü maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle dava açılmıştır.
2. Aksaray 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.11.2018 tarihli kararı ile sanık hakkında iftira suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi uyarınca ayrı ayrı beraat kararları verilmiştir.
3. Konya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin, duruşma açılarak, 14.09.2017 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik Cumhuriyet savcısının istinaf başvurusu kabul edilip, hüküm kaldırılarak sanık hakkında iftira suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 267 nci maddesinin birinci fıkrası, 43 üncü maddesi ikinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası, 58 inci maddesi uyarınca 1 yıl 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve hapis cezasının ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın, suçu işlemediğine, suç kastının bulunmadığına, tekerrür hükümlerinin uygulanmasının kanuna aykırı olduğuna, beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre, dava konusu olay, sanığın, mağdur …’in diğer mağdurları para karşılığında pazarladığını iddia ederek mağdurların çalıştığı Aksaray İl Milli Eğitim Müdürlüğü’ne başvuruda bulunarak, mağdurların işlemediklerini bildiği bir eylem nedeniyle haklarında idari soruşturma açılmasına sebebiyet vermek suretiyle iftira suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1.İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında beraat kararları verilmiştir.
2.Mağdurlar hakkında, sanığın bila tarihli dilekçesi ile Aksaray İl Milli Eğitim Müdürlüğü’ne şikayetçi olduğu, sanığın dilekçesi sonrası başlatılan idari soruşturma sonrası 26.02.2018 tarihinde idari yönden işlem tayinine yer olmadığı kararı verildiği anlaşılmıştır.
3.Mağdurların kovuşturma aşamasında sanığın kendilerinden özür dilediğini belirterek sanık hakkındaki şikayetlerinden vazgeçtikleri anlaşılmıştır.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında iftira suçundan kurulan beraat kararının, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından kaldırılarak sanık hakkında iftira suçundan, mahkumiyet hükmü kurulduğu anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
1. Sanığın, katılanlar hakkındaki şikayet dilekçesinin içeriğine, aşamalardaki savunmalarına, yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, Bölge Adliye Mahkemesince sanığın hiç bir somut iddia ve delil olmadan kamu çalışanları hakkında disiplin soruşturması yapılmasına neden olmak suretiyle atılı suçu işlediği yönündeki değerlendirmesinde bir isabetsizlik bulunmadığından, sanığın suç kastının bulunmadığına, beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz nedeninin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
2. Sanık hakkında ikinci tekerrür uygulamasına esas alınan sanık hakkında hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan mahkumiyet hükmü kurulup, hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilen Körfez 1. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2016/449 Esas, 2017/361 Karar sayılı kararının inceleme konusu suç tarihinden önce, 26.05.2017 tarihinde kesinleştiği, hükümden sonra, hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunun uzlaştırma kapsamına alınması nedeniyle hapis
cezasının infazının durmasına karar verildiği ancak uzlaşmanın sağlanamaması nedeniyle aynı Mahkemenin 11.02.2020 tarihli ek kararıyla sanık hakkındaki hapis cezasının infazının devamına karar verildiği anlaşılmakla, sanık hakkında ikinci kez tekerrür uygulanmasında hukuka aykırılık bulunmadığı gözetilerek sanığın tekerrür hükümlerinin uygulanmasının kanuna aykırı olduğuna temyiz talebi de reddedilmiştir.
3. Bölge adliye mahkemesi tarafından ilk derece mahkemesince verilen beraat kararı kaldırılmasına karşın hükmün birinci paragrafında ‘mahkumiyet hükmünün kaldırılmasına’ karar verildiği belirtilip uygulama maddesinin gösterilmemesi Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün hukuka aykırılık olarak görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünün üçüncü bendinde açıklanan nedenle sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden Konya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin, 08.04.2019 tarihli kararının 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin ikinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 303 üncü maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi gereği hüküm fıkrasının birinci paragrafında yer alan ‘mahkumiyet hükmünün’ ibaresi çıkartılarak yerine “beraat kararlarının 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca” ibaresinin eklenmesi suretiyle, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Aksaray 2. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Konya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04.05.2023 tarihinde karar verildi.