YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16525
KARAR NO : 2023/8660
KARAR TARİHİ : 08.11.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2018/2754 E. 2019/525 K.
SUÇ :Köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz
HÜKÜMLER : Hükmün düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun’un) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmiştir.
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Tire Cumhuriyet Başsavcılığının 29.03.2016 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz etme suçundan cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Tire 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.05.2017 tarihli ilamı ile sanık hakkında köy tüzel kişiliğine ait veya köylünün ortak yararlanmasındaki taşınmazlara tecavüz etme suçundan 5 ay hapis cezası ile 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin, 15.02.2019 tarihli kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan mahkumiyete ilişkin hükmün tamamen kaldırılarak yerine, “Sanığın üzerine atılı Hakkı Olmayan Yere Tecavüz suçunun yasal unsurları oluşmadığından atılı suçtan CMK’nun 223/2-a maddesi gereğince beraatine” ibarelerinin eklenmesi suretiyle, düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan Hazine vekilinin temyiz istemi; sanığın üzerine atılı hakkı olmayan yere tecavüz suçunun unsurlarının oluştuğuna, sanığın cezalandırılması gerekirken yazılı şekilde beraatine karar verilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğuna ve re’sen gözetilecek sebeplerle verilen kararın bozulması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay sanığın … Mahallesi- … Köyü bağlantı yolu üzerinde güney-kuzey istikametinde kadastro paftasında mevcut yol olarak gözüken 3113.84 metrekarelik kısma ağaç dikmek ve ekin ekmek sureti ile müdahalede bulunduğu iddiasına ilişkindir.
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince sanık …’ün suç tarihinde Tire ilçesi … Mahallesi-… Köyü bağlantı yolu üzerinde güney-kuzey istikametinde kadastro paftasında mevcut yol olarak görünen 3113.84 metrekarelik kısma ağaç dikmek ve ekin ekmek sureti ile müdahalede bulunduğu, sanık tarafından yapılan müdahalenin Tire Kaymakamlığı 08.03.2016 tarihli kararı ve arazilerde yapılan ölçüm sonucu kadastro teknikeri ve kontrol memurunca düzenlenen raporlar ile tespit edildiği, buna göre sanığın üzerine atılı hakkı olmayan yere tecavüz suçunu işlediği anlaşıldığından sanığın mahkûmiyetine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Dosya kapsamına göre, sanığın belediye sınırlarındaki yola ağaç dikerek tecavüz etmek şeklinde gerçekleşen eyleminin hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5841 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 154/1. maddesine göre suç olmaktan çıkarıldığı ayrıca sanık hakkında 3091 sayılı Yasa uyarınca suça konu yere ilişkin verilen bir men kararı verilip infaz edildiğinin, ikinci bir men kararının da bulunmadığının anlaşılması karşısında sanığın eyleminin 3091 sayılı yasaya muhalefet kapsamında da kalmadığı gözetildiğinde sanığın mahkumiyetine ilişkin İlk Derece Mahkemesi kararı kaldırılarak CMK’nın 223/2-a maddesi uyarınca beraatine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Tebliğname yönünden;
Ceza Genel Kurulunun 17.05.2022 tarihli, 2020/248 Esas, 2022/359 Karar sayılı ilamı ve 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ”İlk derece mahkemesinin kararında usule veya esasa ilişkin herhangi bir hukuka aykırılığın bulunmadığını, delillerde veya işlemlerde herhangi bir eksiklik olmadığını, ispat bakımından değerlendirmenin yerinde olduğunu saptadığında istinaf başvurusunun esastan reddine, aynı Kanun’un 303 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a), (c), (d), (e), (f), (g) ve (h) bentlerinde yer alan ihlallerin varlığı hâlinde hukuka aykırılığın düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine”duruşma açılmasına gerek olmadan karar verilebileceğinin düzenlenmiş olması ve aynı Kanun’un 303 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) bendinde ”Olayın daha ziyade aydınlanması gerekmeden beraate veya davanın düşmesine ya da alt ve üst sınırı olmayan sabit bir cezaya hükmolunması gerekirse” şeklinde yer alan düzenleme birlikte değerlendirildiğinde istinaf mahkemesince duruşma açılmaksızın dosya üzerinden beraat kararı verilmesinde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından Tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
B. Katılan vekilinin temyiz istekleri yönünden;
Sanık savunması, yapılan keşif sonucu alınan bilirkişi raporu ve tüm dava dosyası kapsamında elde edilen delillerden 5237 sayılı Kanun’un 154 üncü maddesinin ikinci fıkrasında tanımlı suçun köy tüzel kişiliğine ait taşınmazlara tecavüz eylemlerine ilişkin düzenleme yaptığı, sanığın ise tecavüzde bulunduğu iddia edilen yolun belediye sınırları içinde kaldığı, somut olayda tek bir men kararının düzenlenmiş olması nedeniyle 3091 sayılı Yasa kapsamında atılı suçun unsurlarının da oluşmadığı hususları birlikte gözetildiğinde İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesince verilen beraat kararında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin 15.02.2019 tarihli kararında katılan Hazine vekilinin öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Tire 1.Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.11.2023 tarihinde karar verildi.