YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16228
KARAR NO : 2023/1969
KARAR TARİHİ : 04.04.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : İnfaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığının 23.11.2017 tarihli iddianamesi ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 297 nci maddesinin birinci ve ikinci fıkrası, 35 inci maddesi, 53 üncü maddesi, 54 üncü maddesi ve 5271 sayılı Kanun’un 324 üncü maddesi uyarınca sanık hakkında infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçudan dava açılmıştır.
2. Diyarbakır 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.05.2016 tarihli kararı ile sanık hakkında uyuşturucu madde bulundurmak ve kullanmak suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 191 inci maddesinin birinci fıkrası, 35 inci maddesinin birinci ve ikinci fıkrası, 62 nci maddesi, 53 üncü maddesi ve 58 nci maddesinin altıncı ve yedinci fıkrası uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve tekerrür hükümleri uygulanmasına karar verilmiştir.
3. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 24.06.2019 tarihli ve 2018/3329 Esas, 2019/1316 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık ve Cumhuriyet savcısının istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin ikinci fıkrasının uyarınca kaldırılmasına 5237 sayılı Kanun’un 44 üncü maddesinin birinci fıkrası delaletiyle aynı kanunun 297 nci maddesinin birinci fıkrası son cümlesi, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 58 inci maddesinin altıncı ve yedinci fıkrası uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ile tekerrür hükümleri uygulanmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği;uyuşturucu maddeyi kullanmak amaçlı almadığına, yerde bulduğuna bu yönden eksik araştırma ve inceleme yapıldığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Dava konusu olay, Diyarbakır E tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olan sanığın açık görüş sonrası yapılan üst aramasında sağ ayak çorap içerisine gizlenmiş peçete kağıdına sarılı daralı 2,55 (gram) gr toz esrar maddesi ele geçirildiği, alınan kriminal rapor içeriğine göre net ağırlığı 2 gr. gelen yeşil renkli toz maddenin esrar olduğunun belirlendiği, sanığın infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçunu işlediği iddiasına ilişkindir.
2. 04.05.2016 tarihli tutanak ile, Diyarbakır E tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Ek bina bölümü 04.05.2016 günü saat 16:00’da Ek-8 koğuşundan hükümlü/tutukluların aylık yapmış oldukları açk görüş sonrasında Ek-8 koğuşunda yapılan kısmi aramada hükümlü … üst aramasında sağ ayak çorap içerisine gizlenmiş peçeteye sarılı esrar olduğu tahmin edilen, yaklaşık 2-3 gram yeşil renkte toz madde bulunduğu tespit edilmiştir.
3. 04.05.2016 tarihli kendi rızası ile muhafaza altına alma tutanağında, Ek-8 koğuşunda yapılan kısmi aramada hükümlü … üst aramasında sağ ayak çorap içerisine gizlenmiş peçeteye sarılı esrar olduğu tahmin edilen, yaklaşık 2-3 gram yeşil renkte toz madde bulunduğu, hükümlü …’in kendi rızası ile bulunan maddenin muhafaza altına alındığı imza altına alınmıştır.
4. Diyarbakır Kriminal Polis Laboratuvarı 25.05.2016 tarihli uzmanlık raporunda, söz konusu net 2 gram ağırlığındaki yeşil renkli toz maddenin esrar olduğu belirlenmiştir.
5. 05.05.2016 tarihli tartı tespit tutanağında, ele geçirilen maddenin hassas terazi tartımında daralı ağırlığının 2,55 gram olduğu tespit edilmiştir.
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Temyiz incelemesine konu eylemin iddia, sanık savunması, tutanaklar, nüfus ve adli sicil kayıtları ve tüm dosya içeriğinden kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak ve kullanmak suçunu oluşturduğu kabul edilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Eylemin cezaevine yasak eşya sokma suçunu oluşturduğu halde yerel mahkemenin hatalı değerlendirme ile suçu kullanmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurmak suçunu oluşturduğu gerekçesi ile cezalandırılması yasaya aykırı olduğu, fikri içtima gereğince ağır olan cezaevine yasak eşya sokma eyleminden 5237 sayılı Kanun’un 297 nci maddesinin birinci fıkrası gereğince cezalandırılmasına, ayrıca sanığın cezaevine soktuğu eşyanın tek başına bulundurulmasının suç olduğu göz önünde bulundurularak 5237 sayılı Kanun’un 297 nci maddesinin ikinci cümlesinin sanık hakkında uygulanmasına, sanığın eylemi tamamlanmış olduğundan aynı kanunun 35 inci maddesi uygulanmadan istinaf talebinin kabulü ile ilk derece kararının kaldırılması ile sanığın infaz kurumuna veya tutukevine yasak eşya sokma suçundan mahkumiyetine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesi uyarınca hak yoksunluğuna hükmedilmemiş ise de bu hususun mahkumiyet kararının kanuni sonucu olması nedeniyle infaz aşamasında resen gözetilmesi mümkün görülmesi nedeniyle bozma nedeni yapılmamıştır.
2. Sanığın üstünde yapılan aramada uyuşturucu maddenin ele geçtiğine ilişkin tutanak, bahse konu maddeye ilişkin uzmanlık raporu ve tüm dava dosyası kapsamındaki deliller birlikte değerlendirildiğinde; yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesinin, 24.06.2019 tarihli ve 2018/3329 Esas, 2019/1316 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Diyarbakır 6. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 8. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 04.04.2023 tarihinde karar verildi.