YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/12975
KARAR NO : 2023/4901
KARAR TARİHİ : 15.06.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/100 E, 2016/18 K.
SUÇLAR : Kasten öldürme, 6136 sayılı Yasa’ya Aykırılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, Beraat
Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümleri gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, temyiz isteklerinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 10.09.2015 tarihli iddianamesiyle sanık hakkında nitelikli kasten öldürme ve 6136 sayılı Yasa’nın 13 üncü maddesinin birinci fıkrasına aykırılık suçlarından cezalandırılması istemi ile dava açılmıştır.
2. İstanbul Anadolu 12. Ağır Ceza Mahkemesinin, 12.01.2016 tarihli ve 2015/100 Esas, 2016/18 Karar sayılı kararıyla sanık hakkında nitelikli kasten öldürme suçundan beraatine; 6136 sayılı Yasa’nın 13 üncü maddesinin üçüncü fıkrasına aykırılıktan 10 ay hapis cezası ve 400,00 TL adli para cezasına, hapis cezası nın ertelenmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Cumhuriyet savcısı 13.01.2016 tarihinde temyiz talebinde bulunduğu, 10.02.2016 tarihli yazısıyla temyiz talebinden vazgeçtiğini belirtmiştir.
B. Sanık müdafiinin temyiz talebi;
1. Sanık hakkında 6136 sayılı Yasa’ya aykırılık suçlarından kurulan hükmün usul ve yasaya aykırı olduğuna,
2. Hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ve re’sen tespit edilecek diğer nedenlere ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanığın; eşi olan maktülle aynı evde birlikte yaşadığı ve olay günü aralarında tartışmanın meydana geldiği, maktulün ikamette bulunan ve sanığın tanımadığı bir şahıstan satın aldığını beyan ettiği ruhsatsız silahı eline alarak başına dayadığı, sanığın müdahale ederken silahın ateş alıp kurşunların başına isabet etmesi sonucu öldüğü ve bu suretle 6136 sayılı Yasa’nın 13 üncü maddesinin birinci fıkrasına aykırılık ve kasten öldürme suçlarını işlediği iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
A. Cumhuriyet savcısının temyiz talebi yönünden;
Cumhuriyet savcısının, kanunî süresi içinde her iki suçtan verilen karara yönelik temyiz talebinde bulunduktan sonra 10.02.2016 tarihli dilekçe ile temyiz isteğinden vazgeçtiğini bildirdiği ve hükümlerin karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği re’sen temyize de tabi olmadıkları anlaşılmakla, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 266 ncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteğinden vazgeçme nedeniyle incelenmeksizin iadesine karar verilmiştir.
B. 6136 sayılı Yasa’nın 13 üncü maddesini üçüncü fıkrasına aykırılık suçundan sanık müdafiinin temyiz talebi yönünden;
1. Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın;eşi olan maktülle birlikte yaşadıkları ikamette olay günü aralarında tartışma meydana geldiği, maktulün ikamette bulunan ve alınan ekspertiz raporuna göre yasak niteliği haiz ancak vahim nitelikte olmayan ruhsatsız silahı eline alarak başına dayadığı, sanığın müdahale ederken silahın ateş alıp kurşunların başına isabet etmesi sonucu öldüğü anlaşılan somut olayda;sanığın aşamalarda ikametinde bulundurduğu silahı tanımadığı bir şahıstan satın aldığını beyan etmesi karşısında;eylemine uyan 6136 sayılı Kanun’un 13 üncü maddesinin birinci fıkrası yerine anılan Yasanın 13 üncü maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca mahkumiyetine hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayini,
2. Anayasa Mahkemesi’nin, 02.08.2022 gün ve 31911 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 21.04.2022 gün ve 2020/87 Esas, 2022/44 sayılı Kararı ile; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’na 17.10.2019 tarih ve 7188 sayılı Kanun’un 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddenin (d) bendinde yer alan ”…kovuşturma evresine geçilmiş, hükme bağlanmış…”ibaresinin ”… Seri muhakeme usulü…”yönünden Anayasa’ya aykırı olduğuna ve iptaline karar verilmiş olması ve yargılama konusu suçun seri yargılama usulüne tabi olması karşısında sanık hakkında 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 250 nci maddesinde düzenlenen Seri Yargılama Usulünün uygulanabilmesi için yerel mahkemece dosyanın Cumhuriyet Başsavcılığına tevdi edilmesinde zorunluluk bulunması,
3. Hükmün müsadereye ilişkin bölümünde uygulama maddesinin ”5237 sayılı TCK’nın 54/4 fıkrası yerine yerine ”TCK 54. maddesi” yazılması suretiyle 5271 sayılı Kanun’un 232 nci maddesinin altıncı fıkrasına aykırı davranılması, nedenleriyle sanık müdafiinin temyiz itirazları yerinde görülmüş ve kurulan hüküm hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
1. Sanık hakkında 6136 sayılı Yasa’nın 13 üncü maddesinin üçüncü fıkrasına aykırılık ve nitelikli kasten öldürme suçları yönünden Cumhuriyet savcısının temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Cumhuriyet savcısının, kanunî süresi içinde her iki suçtan verilen karar karşı temyiz talebini öne sürdükten sonra 10.02.2016 tarihli dilekçe ile temyiz isteğinden vazgeçtiğini bildirdiği ve hükümlerin karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği re’sen temyize de tabi olmadıkları anlaşılmakla, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 266 ncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteğinden vazgeçme nedeniyle İNCELENMEKSİZİN İADESİNE,
2. 6136 sayılı Yasa’nın 13 üncü maddesinin üçüncü fıkrasına aykırılık suçundan sanık müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Gerekçe bölümünün (B) bendinde açıklanan nedenlerle İstanbul Anadolu 12. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 12.01.2016 tarihli kararına sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri yerinde görüldüğünden hükmün 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.06.2023 tarihinde karar verildi.