YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/11141
KARAR NO : 2023/5462
KARAR TARİHİ : 03.07.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/599 E., 2015/835 K.
SUÇ : Çocukları ve kendini idare edemeyecek durumda bulunan kimseleri dilencilikte araç olarak kullanma
HÜKÜM : Mahkûmiyet
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun’un 20 nci maddesinin ikinci fıkrasına göre Bakanlığın çocuğa karşı işlenen suçlarda, davaya katılma ve hükmü temyiz hakkı bulunduğundan, Bakanlık vekili tarafından sunulan temyiz istemli dilekçede açıkça katılma iradesinin ortaya konulduğu anlaşılmakla, 2019/6 Esas sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 237 nci maddesinin ikinci fıkrası gözetilerek, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının davaya katılmasına ve vekilinin de katılan vekili olarak kabulüne karar verilmekle;
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibariyle temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan usul hükümlerine göre temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, temyiz istemlerinin süresinde olduğu ve reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 22.05.2012 tarihli iddianamesi ile sanık hakkında Çocukları ve kendini idare edemeyecek durumda bulunan kimseleri dilencilikte araç olarak kullanma suçundan kamu davası açılmıştır.
2. Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.02.2013 tarihli kararı ile sanık hakkında Çocukları ve kendini idare edemeyecek durumda bulunan kimseleri dilencilikte araç olarak kullanma suçundan 1 yıl 3 ay hapis cezası ile mahkumiyetine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir.
3. Denetim süresi içerisinde sanığın suç işlediği ihbarı üzerine sanık hakkındaki hüküm aynen açıklanmıştır.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1.Sanık müdafinin temyiz isteği; sanığın yetersiz gerekçe ile cezalandırıldığına, sanığın suçsuz olduğuna ve beraatine karar verilmesi gerektiğine,
2…. vekilinin temyiz isteği; katılma talebinde bulunduklarına, cezanın miktar itibariyle yetersiz olduğuna ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanık …’ın 10.05.2011 doğumlu çocuğunu sırtında taşıyarak dilencilik yaptığı iddiasına ilişkindir.
IV. GEREKÇE
Açıklanan kararda gerekçe yeterli olduğundan tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Sanığın ikrarı, 25.03.2012 tarihli tutanak ve tüm dosya kapsamına göre, sanığın, suç tarihinde 1 yaşında olan çocuğu kucağına alarak birlikte olduğu sırada yardım talebinde bulunarak çocuğu dilencilikte araç olarak kullanma suçunu işlediği anlaşılmakla; mahkemenin sübuta ve suç niteliğinin belirlenmesine ilişkin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiş olup, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafinin ve katılan kurum vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazları reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara 20. Asliye Ceza Mahkemesinin, 24.12.2015 tarihli kararında sanık müdafii ve katılan … vekili tarafından öne sürülen temyiz itirazları ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın ve katılan … vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, Tebliğnameye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03.07.2023 tarihinde karar verildi.