YARGITAY KARARI
DAİRE : 8. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/10978
KARAR NO : 2023/2697
KARAR TARİHİ : 02.05.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz etme
HÜKÜM : Beraat

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanık hakkında Urla Cumhuriyet Başsavcılığının 30.01.2015 tarihli iddianamesi ile hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 154 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesi gereğince cezalandırılması için kamu davası açılmıştır.
2. Urla 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.12.2015 tarihli 2015/175 Esas, 2015/1133 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz isteği; eksik inceleme üzerine karar verildiğine, suçun sabit olduğuna ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Dava konusu olay, sanığın, katılan da hissesinin bulunduğu araziye arazinin girişinde uyarı levhasının bulunduğu ve girişinde zincir takılı olmasına karşın aracını park ederek tecavüz ettiği iddiasına ilişkindir.

IV. GEREKÇE
1. Sanığın katılanın da hissesinin bulunduğu araziye katılanın arabasını park etmeye engel olmayacak şekilde kendi aracını park etmesi eyleminin 5237 Sayılı Kanun’un 154 üncü maddesinde aranan malikmiş gibi işgal edilme hareketi kapsamında kalmadığı anlaşılmakla; sanığın üzerine atılı suçun unsurları oluşmadığından sanık hakkında kurulan hükümde hukuka aykırılık görülmemiştir.
2. Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Urla 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.12.2015 tarihli 2015/175 Esas, 2015/1133 Karar sayılı kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılanın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.05.2023 tarihinde karar verildi.